Czym jest Huna - czyli krótkie wprowadzenie do szamanizmu hawajskiego
Huna to starożytny system wiedzy psychologicznej i socjologicznej oraz duchowo-mistycznej i magicznej obejmujący wyjątkowo skuteczne praktyki poznania pozazmysłowego, uzdrawiania, egzorcyzmów, zmiany rzeczywistości w życiu czy kreacji. Huna to także styl życia oparty na powszechnej życzliwości, przyjaźni i duchowej miłości, na doskonałej harmonii i zgodności z prawami przyrody oraz świata jasnych duchów. Samo słowo Huna oznacza także “opowieść”, kiedy jednak jest użyte w formie huna huna, wówczas “ci, którzy mają uszy do słuchania”, wiedzą, że opowieść zaczyna przybierać głębsze – ukryte znaczenia, ezoteryczny sens. Huna jako system mistyczno-magiczny zadziwiająco sprawdza się w naszej ludzkiej rzeczywistości. Nowoczesna psychologia zamiast obalać jej twierdzenie, musi się z nimi godzić, a i jeszcze ich dobrze nauczyć, a jeszcze niedawno wydawały się one czymś niezwykłym. Okruchy wiedzy Huny przetrwały w różnych kulturach i stanowią dziś osnowę rożnych szkół rozwoju duchowego bądź białej magii. Szkoda jednak, że owe szkoły często trzymając się części wiedzy zapomniały o jej całości, a także o celach jakim służyła.
 |
| HUNA - Szamanizm Hawajski |
Celem tradycji duchowo-mistycznej i misteryjnej Huny zawsze było służenie człowiekowi z sympatią, życzliwością, przyjaźnią i duchową miłością. Służenie z przyjaźnią i duchową miłością to uzdrawianie, poprawa jakości życia, a nawet czynienie dla ludzkiego dobra cudów. To wprowadzanie uniwersalnej harmonii i zgodności do społeczności poprzez umysły i serca poszczególnych jednostek. Człowiek, który zdaje sobie sprawę ze swych wewnętrznych możliwości, który ma cel życia, i który realizuje swoje plany, jest zdrowy i szczęśliwy. Ponadto czuje się spełniony – zrealizowany, a wiadomo, że szamańska magia nie działa jak sparring bokserski, a raczej jak płynąca woda drążąca koryto rzeki lub skały, powoli i bardzo skutecznie. Kahuni, mistrzowie Huny, znali i stosowali sposoby łatwiejszego realizowania planów i marzeń. Jeszcze dziś wydają się nam one nieprawdopodobne, a jednak działają, gdyż są szamańskie, magiczne. Kahuni swoje duchowe, mistyczne i magiczne zwyczaje oraz zasady przynieśli ze sobą ze światów z których wedle legend Huna pochodzi, a są to Plejady w pobliskiej gromadzie otwartej składającej się z kilku tysięcy gwiazd, z których ponad tysiąc zostało lepiej przebadanych, a zaledwie sześć, siedem lub jedenaście bywa wyraźniej widoczne dla oka obserwatora przez całą zimę, zimowymi wieczorami. Szukając genezy, pochodzenia białej magii Kahunów zwanej na Hawajach Huną patrzmy w niebo i nauczmy się jak hawajscy i polinezyjscy Kahunowie, Tohungowie, obserwować Światło z Plejad.
Huna, pochodząca z Hawajów i Polinezji, a także po części z Indii i Pamiru oraz z Afryki Północno-Zachodniej, z Krainy Berberów, to najwyższej jakości wiedza o tajemnicach ludzkiego umysłu, o jego mocy i możliwościach, od pokoleń zweryfikowana w praktyce, i dlatego okazuje się niezawodna w każdej sytuacji. Owszem, ktoś, kto zapoznał się z kilkoma prawdami czy regułami Huny i zaczął wykonywać jej specyficzną i niezwykle skuteczną szamańską czy magiczną modlitwę, może się czasem czuć zawiedziony, ale powinien wiedzieć, że to nie Huna zawiodła, lecz jego nieznajomość własnego umysłu i własnych intencji, a to jest najtrudniejsze do odkrycia. Mianem Huny określa się też część wiedzy technicznej, rolniczej, medycznej u szamańskich ludów Polinezji oraz Hawajów. Dziś rzadko używa się tradycyjnego określania Kahuna (Strażnik Tajemnicy) wobec inżyniera, budowniczego łodzi czy lekarza, chociaż dawniej tak było, ale przecież jeszcze niedawno w Europie na chemii znali się tylko wtajemniczeni – alchemicy. Kahuna to także taki Mistrz Alchemik - zarówno w sensie bardziej materialnym jak i metafizycznym.
Wiedza mistyczno-magiczna i ezoteryczna ulega pewnemu upowszechnieniu, i to jest naturalny proces, chociaż staje się przez to mezoteryczna, czyli nie całkiem już tajemna. Jednakże, oprócz uczniów, którzy nauczyli się chemii, mamy i zawodowych specjalistów chemików, i tak jest w każdej dziedzinie. Nie ma w tym więc nic dziwnego, że przekazywaniem i wykorzystywaniem wiedzy psychologicznej oraz psychoduchowej na temat możliwości i zdolności umysłu ludzkiego, zajmowali się specjaliści, a nie zwykli ludzie. To dzięki nim, takim Kahunom i ich wiernym uczniom owa wiedza dotrwała do naszych czasów, i aż się wierzyć nie chce, że jest tak nowoczesna! Mając to na uwadze, niektórzy wybitni etnografowie amerykańscy, którzy badania w terenie prowadzą nie ruszając się ze swego gabinetu, zaczęli rozpowszechniać tezę, że Kahunów wymyślił sobie znany badacz szamanizmu i podróżnik Max Freedom Long - Amerykanin, który pierwszy napisał w USA o ich istnieniu na Hawajach. Twierdzenia tych (pseudo) etnografów od badania samych tańców i zwyczajów kulturowych są jednak zupełnie bezpodstawne, ponieważ o Kahunach (m in. w kontekście fascynacji ich magią ognia) pisał w okresie międzywojennym XX wieku chociażby prof. Godlewski – wybitny znawca kultury polinezyjskiej (w czasach PRL jakoś mu ta fascynacja minęła, albo skrzętnie ją ukrywał, żeby prokomunistyczne władze nie posiadły mocy tajemnych!).
Huna jest w swych podstawach bardzo prosta do zrozumienia i do praktykowania, jest prosta, jeżeli sami nie skomplikujemy swego pojmowania, a jest też w pełni logiczna. Odznacza się ponadto wysoką skutecznością w działaniu i powtarzalnością eksperymentów magicznych czy uzdrowicielskich. Nawet tych, które zahaczają o nieznane, jak jasnowidzenie, kreacja mentalna, biała magia czy egzorcyzmy (usuwanie złych duchów i wpływów złych duchów). Jakim cudem ta wiedza dotarła do nas we względnie kompletnym stanie? Zawdzięczać to należy kapłanom polinezyjskim, którzy wymyślili genialny sposób kodowania przekazu. Jak on funkcjonuje, to będzie nam łatwiej pojąć go na polskich przykładach. Okazuje się, że w naszym polskim języku też można znaleźć fragmenty zapisu właściwego dla Huny, a zasada analizy słów tutaj jest prosta. Pewne stany lub funkcje są opisywane w obrazowy sposób, a ich opis nie zmienia się nawet gdy zmianie ulegają słowa w danym języku.
Odbierając zewnętrzną warstwę określenia: “zzieleniał z zazdrości” mamy na myśli tylko to, że jego zazdrość była głęboka i że nie potrafił jej ukryć. Tymczasem osoba, która ma zdolność jasnowidzenia “widzi”, że ten człowiek rzeczywiście zzieleniał, zzieleniała na odcień brudnej zieleni cała jego aura!. Ta część komunikatu jest jednak ukryta przed wszystkimi, którzy nie posiadają zdolności jasnowidzenia. Dla nich jest po prostu niezrozumiała czyli tajemna! Inne przykłady funkcjonowania tego szyfru to: “coś mu leży na wątrobie (sercu)”, “nie mogę tego strawić” (co w mowie potocznej nie oznacza niestrawności), “czacha dymi”, “zazdrość go zżera”, ma “duszę na ramieniu”, a liczbe przykłady można mnożyć. Podobne szyfry i klucze do “nie poznanego” funkcjonują we wszystkich mistycznych i magicznych językach ludzkości zwanych czasem mantrycznymi albo misteryjnymi (aramejski, sanskryt, arabski, japoński, chiński, grecki, łacina, koptyjski, turkijski). Zwykle określa się je mianem idiomów – zwrotów nie przetłumaczalnych w prosty sposób. Słowa, które do dziś określają w językach słowiańskich osoby wtajemniczone i ich zajęcia, kojarzą się z czymś zupełnie innym. Warto tu przytoczyć: gadałka (ros. wróżka), żertwa (pol. ofiara), żrec/żyżec (czes. kapłan), wiedźma (pol. ta, która ma wiedzę). Owe określenia przetrwały stulecia, ale dziś nikt nie zastanawia się nad ich ukrytym (tajemnym) znaczeniem. Na Polinezji zawsze jednak byli ludzie, którzy znali klucze do owego szyfru lingwistycznego związanego z ezoteryzmem, mistyką i magią.
W procesie ewolucji języka zmieniają się znaczenia słów, doszło więc i do tego, że słowo “ubogi” zostało pozbawione swego prawdziwego znaczenia i dziś oznacza nędzarza zamiast człowieka, który zaufał Bogu, a przecież zastanawiając się nad pochodzeniem owego słowa można zrozumieć, co ono naprawdę określa! Jak widać na tych prostych przykładach, szyfr hawajskiej Huny niczego nie ukrywa, lecz opisuje tylko to, co jest, ale co dla większości (laików, niewtajemniczonych) wydaje się być ukryte, tajemne, sekretne. Znając się co nieco na etymologii (nauce o pochodzeniu słów) można wiele wywnioskować ze starych legend, nie tylko polinezyjskich czy hawajskich. Dzięki zatem prostemu zabiegowi “ukrycia” starożytna wiedza o możliwościach człowieka i funkcjonowaniu jego psychiki, a także jaźni i duszy, duchowa wiedza mogła być przekazywana przez niczego nieświadomych opowiadaczy bajek i podań historycznych, a trafiała tylko do tych, co “mają uszy do słuchania, a oczy do patrzenia”. Dziś jest tak samo, gdyż dzięki temu Huna odkrywa przed takimi ludźmi tajemnice ludzkiego umysłu.
"Jeśli to, w co dzisiaj wierzę, tworzy świat, w którym nie czuję się dobrze, mogę zmienić moją rzeczywistość poprzez zmianę moich przekonań. Jestem wolnym człowiekiem, który może podejmować samodzielne decyzje. Koncentruję się na teraźniejszości i korzystam z mojej wewnętrznej mocy, która podąża za moją uwagą. Moje działania są oparte na miłości i życzliwości." - Tak mówił pewien Kahuna w jednym ze swoich wykładów i w tych kilku zdaniach streścił sens Huny. O co tak naprawdę chodzi w tej starożytnej mądrości z Polinezji, z Hawajów? "Huna" oznacza sekret, wiedzę tajemną, tajemnicę. Filozofia Huny wywodzi się z tajemnych nauk polinezyjskiej kultury Hawajów i została stworzona przez kahunów – kapłanów i uzdrowicieli. Wytyczyli oni jej siedem i czternaście podstawowych zasad, które mimo upływu lat wiele osób stosuje do dziś. Huna mówi o naturalnych prawach, jakie rządzą Wszechświatem. Głównym celem Huny jest utrzymanie harmonii ciała, umysłu i ducha. Można więc powiedzieć, że Huna jest uniwersalna, ponadczasowa i przekazywana z pokolenia na pokolenie, a jest w niej także wiele z psychologii i wiedzy psychoduchowej. Warto zaznaczyć, że Huna nie namawia usilnie do porzucenia własnych przekonań czy sposobu życia ale może zainspirować człowieka do własnych przemyśleń. Żyjąc w pędzie, zatrzymajmy się na chwilę aby poprawić jakość naszego życia, dzięki tej nowej nowej perspektywie. Ruszamy w daleką podróż zwaną podróżą duchową lub wtajemniczającą. Huna uznawana jest za jedną z najstarszych duchowości na świecie, za jeden z najstarszych tradycyjnych systemów szamańskich, mistyczno-magicznych.
Huna to starodawna filozofia stworzona przez polinezyjskich Kahunów – kapłanów i uzdrowicieli. Huna przekazywana była z pokolenia na pokolenie i ułożona według siedmiu głównych zasad czy mistycznych reguł. Huna w języku hawajskim oznacza tajemnicę. Chodzi tu nie o jakiś doraźny drobny sekret, ale wiedzę tajemną, wiedzę hermetyczną czy ezoteryczną, okultną. Drugie znaczenie słowa Huna to „drobny, delikatny”, jak pył lub morska mgła. Kahunowie byli i są specjalistami wśród dawnych Hawajczyków, ekspertami od religii, zdrowia, rzemiosł, nauki, psychologii i różnorodnych praktyk magicznych. Zajmowali się zarówno sferą ducha, jak i materii. Stworzyli symboliczny język, dzięki któremu wiedza Huny mogła być przekazywana z pokolenia na pokolenie. Chociaż ten tajemny język, opierający się na filozofii Huny, stworzył podwaliny języka codziennego, sekretne podteksty pozostały niezmienione. Kahunowie przekazali siedem zasad znanych również jako siedem lub czternaście prawd Huny, dzięki którym praktykujący Hunę mogą dostrzec w zwykłej rzeczywistości rzeczy niezwykłe.
Huna to starożytna hawajska i szerzyj polinezyjska wiedza tajemna, której stróżami oraz strażnikami byli kahuni – kapłani i uzdrowiciele (Kahuna, od Ka - Strażnik, Stróż i Huna - Tajemnica, Sekret), którzy zajmowali się zarówno sferą ducha, jak i materii. „Huna” po hawajsku to tajemnica, sekret, wiedza tajemna czy okultystyczna, biała magia. Taką nazwę tej filozofii, mistyki i magii nadał w latach 40 XX wieku Max Freedom Long, który jako pierwszy odkrył ją dla zachodniego świata, odkrył pod nazwą oryginalną - Huna. Według nauczania hawajskiej Huny człowiek posiada aż trzy umysły: LONO – boska świadomość czy środkowa sfera świata, KU – podświadomość czyli niższa i podziemna sfera świata, oraz KANE – nadświadomość czyli wyższa sfera świata. W trzech poziomach „ja” jest również 'UHANE, logiczne i racjonalne czyli świadome Ja, świadoma Jaźń, to ta część, o której zwykle myślimy. UNIHIPILI – wysoce moralny nieświadomy umysł, podświadomość, chroni ciało, generuje energię, tworzy emocje, przechowuje wspomnienia i wzorce, niższe Ja, niższa Jaźń. Aumakua to Wyższe Ja, Wyższa Jaźń, mądrzy i światli przodkowie, jasne duchy. To, którym umysłem, którą jaźnią będziemy się kierować, zależy tylko od nas samych, mamy bowiem własną ludzką wolę.
Siedem Zasad Huny
Z systemów takich jak Huna stosuje się kilka/naście prostych zasad, pomagających dogadać się z samym sobą i z innymi, chociaż ich interpretacja współczesna jest znacząco uproszczona. Metafizycznie, każda z wyraźnie widocznych gwiazd gromady Plejad, bieże się zwykle siedem, traktowana jako gwiezdny byt duchowy, podlega pewnej interpretacji mistycznej, co daje pewnego rodzaju wskazówki, także w postaci słów zwiazanych z Huną, a pewne podobieństwa znajdziemy w systemie japońskiego Reiki czy w ałtajskim Tengri. Oto główne podstawowe zasady Huny, które w innych wykładach są dokładniej omówione:
Ike, 'ike - Widzieć, znać, wiedzieć, rozumieć, otrzymywać, czuć, rozpoznawać, uświadamiać. Otrzymywać objawienie lub wizję od Boga; widzieć i znać oczami i zmysłami Boga. Wiedza, instrukcja, zrozumienie. Twój świat jest taki, jaki myślisz/czujesz, że jest. Jeśli chcesz zmieniać świat, musisz zacząć od siebie (strategia dla świata rodzi się w domu), spojrzeć w górę aby widzieć wizję dawaną przez Boga czy Niebo. Stwarzasz myślą, emanujesz uczuciem. Podstawą zdrowia, szczęścia i sukcesów jest miłość. Miłość to wewnętrzny stan radości i szczęścia. Uczucia pozytywne są wrodzone, zaś emocje negatywne są nabyte w procesie rozwoju społecznego. Ike to stan widzenia i odbioru, zarówno wzrokiem, zmysłami jak i samym umysłem czy sercem, otrzymywanie wizji i wiedzy od Boga.
Kala - Uwolnienie, usunięcie, rozpuszczenie; przeproszenie, przebaczenie, przebłaganie; oczyszczenie; światło słoneczne, kolor światła; wolność, wyzwolenie. Szczera modlitwa o uwolnienie od wszelkich złych wpływów; uprawianie kontr-czarów czyli magii ochronnej. Generalnie nie ma ograniczeń, wszystko na świecie jest energią (maną), jesteśmy zatem połączeni ze wszystkim, a to znaczy, że dla czystych wszystko jest możliwe, oczywiście w rozsądnych granicach tego świata, wystarczy się dobrze oczyścić, uwolnić od wpływów zła i mrocznych przeszkód.
Makia, mā.kia - Cel życiowy na którym się koncentrujemy, coś co ustanawiamy jak królestwo lub coś co niszczymy poprzez magię jako zło. Energia życiowa, mana (ki, chi, prana), podąża za uwagą - twoja życiowa energia podąża za tym, o czym najczęściej myślisz. Wszystko jest dostępne poprzez skupienie i wyobraźnię, wystarczy odpowiednio silnie zwizualizować stan upragniony i włożyć w wizję dużo energii.
Manawa - Dosłownie: Serce, Oddech, Cierpliwość, Wytrwałość, Inspiracja. Moment mocy jest w Obecności, w Oddechu Serca, a teraźniejszość jest czasem mocy. Moc pochodzi z ruchu umysłu i świadomości od przyczyn do skutków, od przeszłości do przyszłości. Podążamy potężnie do celu, działamy z Mocą, z Serca, z Oddechem, który jest rozumiany jako Moc. To, co robisz z Serca, z Oddechem, jest czynione z Mocą. W Sercu jest siedziba średniego Ja, średniej Jaźni, 'Uhane, a zatem świadomości i łącznika pomiędzy Wyższą Jaźnią, a Niższą Jaźnią.
Aloha, alo-ha - Hawajskie "Pokój", "Łaska", "Pozdrowienie", "Umiłowanie". „Aloha” znaczy otwartość, serdeczność, sympatię, umiłowanie, łaskawość, spokój, jest to powitanie hawajskie, czyli dzielenie się szczęściem, a także bycie osobą otwartą na ludzi i bóstwa nieba, Loa/Roa. Bezpośrednim tłumaczeniem z hawajskiego na angielski jest obecność boskiego tchnienia (a zatem posłanie odrobiny mana loa, boskiej energii z niebios). Hawajskie słowo "alo" to obecność, przód i twarz, a "ha" to oddech, tchnienie. Łaska i Pokój z Wami/Tobą... Mahalo oznacza podziękowanie, wdzięczność, podziw, respekt, szacunek. Tradycyjne hawajskie powitanie/pożegnanie zaczyna się od podzielenia się "ha", czyli ich oddechem. Wymiana oddechów odbywa się, gdy dwie osoby przyciskają/stykają do siebie czoła i nosy podczas jednoczesnego wdechu (oddechu, trzech oddechów lub siedmiu oddechów). Ta wymiana energetyczna jest istotną częścią dawnej kultury hawajskiej, kultury szamańskiej. Hawajczycy uznali, że oddech jest kluczem do dobrego zdrowia i wierzyli, że posiada on manę lub moc duchową. Wymiana "ha" to praktyka, która współcześnie coraz rzadziej się zdarza, jednak osoby związane z hawajską kulturą i dziedzictwem Huny często witają się w ten sposób.
Mana - Dosłownie Moc lub Energia Żywiołów, Elementów Przyrody, zwykle naturalnie ucieleśniona w ciele lub miejscu, także moralny autorytet wyrosły z głęboko etycznego postępowania. Moc jest wszędzie, cała moc jest we mnie tak jak wszędzie, w Przyrodzie złożonej z Żywiołów. Wszelka moc pochodzi z wnętrza, z wewnętrznego świata, zewsząd, z całej przyrody, z nieba i ziemi, z Pięciu Żywiołów, gdzie pierwszym jest Ziemia, a piątym Niebo, Kosmos, Eter. Mana osiągana jest także z pomocą rytuałów i ceremonii magicznych. Siedzibą Mana jest głowa, a osoby czy istoty dysponujące maną uważane są za nadprzyrodzone, magiczne.
Pono, także 'pono - W hymnie Hawajów, dosłownie "prawdziwy syn" czyli osoba prawa, prawdziwa, prawość jako cecha. Skuteczność jest miarą prawdy, szczerości i prawdziwości opraz poprawności. Jeśli się na coś zdecydowaliśmy i kierujemy tam swoją energię i moc, a nadal nic z tego nie wynika, to znaczy, że trzeba spróbować innego sposobu, trzeba zweryfikować swoje dążenia i ich szczerość czy prawdziwość. Pono to dobroć, poprawność, prawdziwość, szczerość, wartość moralna, obowiązek, przeznaczenie, powodzenie, konieczność, powinność, plan, nadzieja. Rezultat końcowy jest miarą prawdy, prawości.
Znamy wiele różnych zasad dla rozwoju wewnętrznego, każda z nich coś wnosi: "Każdy skutek ma swoją przyczynę. Podobne przyciąga podobne. Wybór należy zawsze do ciebie." Ważne jest, że główne zasady Huny reprezentują jedną z siedmiu gwiazd Plejad każda, a wszystkie razem tworzą 'Ohana (o-hā'-na) czyli Rodzinę, duchową albo gwiezdną Rodzinę, tak jak każdy klan czy szkoła kahunów w której nauczana jest starożytna Huna. 'Ohana to najważniejsza zasada, cała gromada Plejad to jedna gwiezdna, kosmiczna, magiczna Rodzina, zatem nauka i praktyka Huny odbywa się w ramach 'Ohana - klanu rodzinnego, plemienia czy szkoły szamańskiej. 'Ohana oznacza rodzinę, klan rodzinny, a Rodzina oznacza, że nikt nie zostaje pozostawiony w tyle, opuszczony ani zapomniany. ʻOhana ma również głębsze znaczenie w rdzennej kulturze hawajskiej, rdzennej kulturze wyspiarskiej Polinezji czy Oceanii, która ma bliskie powiązania z innymi grupami polinezyjskimi na Pacyfiku, w tym z Maorysami z Nowej Zelandii, Samoańczykami i Tongańczykami. Koncepcja ʻOhana, Rodziny czy Klanu, Rodu, obejmuje tworzenie pełnych przyjaźni i życzliwości oraz miłości relacji z czymś więcej niż tylko krewnymi. Przyjęcie ʻOhana oznacza rozwinięcie poczucia rodzinnej troski i oddania wszystkim członkom szamańskiej, a także ludzkiej rodziny. ʻOhana jest ściśle związana z koncepcją rodzin - rodów i klanów rodzinnych, których rodziny szamani są rdzeniem - zapewniających sobie wzajemne wsparcie. Tradycyjnie rdzenni Hawajczycy mieli duże wielopokoleniowe rodziny, w których wiele pokoleń przebywało blisko siebie 'Oha-ana, gdzie ana to zapewnienie prokreacji oraz regeneracji w populacji. 'Ohana mówi nam i przypomina, że życie łączy i zespala wszystkich członków społeczności, szczególnie szamańskiej, Huny, wszystkich członków rodu, klanu czy linii sukcesji kahuńskiej.
Pule ʻohana - gromadzenie się na wspólne rodzinne modlitwy, całą grupą szamańską praktykującą Hunę. W szczególności, pamiętajmy, że 'Ohana to dzieci tych samych rodziców oraz uczniowie tych samych nauczycieli, co zatem należy pamiętać, kahunowie i ich uczniowie praktykują razem, jako społeczność. Słowo „Ohana” jest przepojone lojalnością, wsparciem, współczuciem i miłością, a bycie częścią 'Ohany to wielki zaszczyt i oznacza, że nigdy nie zostanie się osobą zapomnianą ani pozostawioną w tyle. Mamy tu wyraźne "oceaniczne" podobieństwo do Rodziny Reiki, gdyż w Nihon Reiki Gakkai w Japonii praktykuje się na podobnych zasadach, uczniowie Mistrza Usui to Rodzina Reiki, a mistrzowie Reiki zawsze pracują Razem, w rodzinnego typu wspólnocie.
LINKI:
Artykuł wprowadzający w działalność hawajskich szamanów - kahunów:
HUNA - Co nam daje magia Huny?
Starożytne Błogosławieństwa Kahunów - Przekaz Mana Loa:
HUNA - Co może Wyższe Ja - Aumakua?
HUNA - Praktyczny Kontakt z Wyższym Ja - Aumakua:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz