Krótka biografia Mistrza Mikao Gyoho Usui Sensei
Najbardziej wiarygodna dla praktykujących wersja krótkiego czy zwięzłego życiorysu założyciela Stowarzyszenia Reiki oraz powstania tej metody to tekst z pomnika stojącego obok grobu Mikao Usui, który znajduje się w Tokio na terenie buddyjskiej świątyni Saihoji. Poniżej tekst z pomnika stojącego obok grobu, który opisuje życie Mikao Usui czyli Gyoho Sensei i okoliczności powstania metody Reiki. Oczywiście, jest to tylko zarys bogatego życiorysu opartego na duchowym przebudzeniu i oświeceniu Roshi Gyohon, a pod takim tytułem i imieniem Usui Mikao Shihan był przecież znacznie lepiej kojarzony w Japonii początku XX wieku...
 |
| Gyoho Usui Mikao Shihan – Reiki Soke |
“Ktoś kto ciężko studiuje (medytuje) i pracuje, by ulepszyć swe ciało i umysł, w celu stania się lepszym człowiekiem, nazywany jest człowiekiem wielkiego ducha. Ludzie, którzy używają wielkiego ducha dla dobra społeczeństwa, to znaczy, by uczyć ludzi właściwego postępowania i czynić dobro dla ogółu, nazywani są nauczycielami (sensei). Dr. Usui był takim nauczycielem. Nauczał Reiki (energii duszy, mocy duszy). Niezliczeni przychodzili do niego, prosili go, by ten nauczył ich wspaniałej drogi Reiki i by ich uzdrowił.
Dr. Usui urodził się pierwszego roku okresu Keio, nazywanego Keio Gunnen, 15 sierpnia (1865). Jego pierwsze imię brzmiało Mikao, a jego drugie imię brzmiało Gyoho (lub Kyoho). Urodził się w wiosce Yaho, w regionie Yamagata, w prefekturze Gifu. Imię jego przodka to Tsunetane Chiba. Jego ojcem był Uzaemon. Nazwisko panieńskie jego matki brzmiało Kawaai. Z tego co wiadomo, był utalentowanym i ciężko pracującym uczniem. Jako dorosły człowiek, podróżował do wielu zachodnich krajów i do Chin, by pobierać nauki (zachodnie kraje, z punktu widzenia Japonii to Korea, Rosja i Chiny), lecz po drodze przytrafiały mu się nieszczęścia. Nie zraził się jednak i wciąż się uczył.
Pewnego dnia, udał się na górę Kurama na 21 dni, by pościć i medytować. Pod koniec okresu medytacji, poczuł wspaniałą Moc Reiki spływającą do czubka jego głowy, co doprowadziło do stworzenia systemu uzdrawiania Reiki. Wpierw użył Reiki na sobie, a potem na swej rodzinie. Ponieważ działało dobrze na różne schorzenia, postanowił podzielić się tą wiedzą ze społeczeństwem. Otworzył klinikę w Harajuku, Aoyama w Tokyo, 10 kwietnia, 10 roku okresu Taisho (1921). Nie tylko oferował zabiegi niezliczonym ludziom, z których niektórzy przybyli z bardzo daleka, ale też organizował warsztaty i dzielił się wiedzą. We wrześniu, 12 roku okresu Taisho (1923), niszczycielskie trzęsienie ziemi wstrząsnęło Tokyo. Tysiące zginęło, zostało rannych bądź chorych w wyniku trzęsienia. Dr. Usui cierpiał z tego powodu, lecz wprowadził Reiki do zniszczonego miasta i użył swoich uzdrowicielskich mocy, by pomóc tym, którzy przeżyli. Wkrótce, jego klinika stała się za mała by pomieścić wszystkich pacjentów, więc w lutym, 14 roku okresu Taisho (1925), zbudował nową klinikę w pobliżu Tokyo, w Nakano.
Jego sława rozeszła się szybko po Japonii, pojawiły się zaproszenia do odległych miast i wsi. Wpierw udał się do Kure, potem do prefektury Hiroshima, potem do Saga i Fukuyama.
W czasie swojego pobytu w Fukuyama, umarł nagle, 9 marca, 15 roku okresu Taisho (1926). Miał 62 lata.
Dr. Usui miał żonę, Sadako; jej nazwisko panieńskie brzmiało Suzuki. Mieli syna i córkę. Syn, Fuji Usui, zajął się interesami ojca po jego śmierci.
Dr. Usui był ciepłym, prostym i skromnym człowiekiem. Był fizycznie zdrowy i odpowiednio zbudowany. Nigdy się nie popisywał i zawsze miał uśmiech na twarzy. Był również bardzo odważny w obliczu przeciwności. Był również bardzo ostrożnym człowiekiem. Miał wiele talentów. Lubił czytać, a jego wiedza z zakresu medycyny, psychologii, wróżbiarstwa i teologii religijnej z całego świata była rozległa. Jego zwyczaj czytania i gromadzenia informacji z pewnością pomógł utorować drogę w postrzeganiu i rozumieniu Reiki. Reiki nie tylko uzdrawia choroby, ale także wzmacnia nasze wrodzone umiejętności, równoważy ducha, sprawia, że ciało staje się zdrowe, a w rezultacie, Reiki pomaga osiągnąć szczęście. By nauczyć tego innych, powinieneś trzymać się pięciu reguł imperatora Meiji i rozmyślać nad nimi w swoim sercu.
(Reguły) Powinny być wypowiadane codziennie w języku japońskim, raz o poranku i raz wieczorem.
Już dziś, nie złość się.
Już dziś, nie martw się.
Już dziś, bądź wdzięczny.
Już dziś, pracuj ciężko (medytuj).
Bądź dobry dla ludzi.
Ostatecznym celem tej praktyki jest zrozumienie starożytnego sekretu uzyskiwania szczęścia i odkrycie lekarstwa na wszystkie choroby. Jeśli trzymasz się tych reguł, osiągniesz przejrzysty umysł, niczym starożytni mędrcy. By zacząć szerzyć Reiki, musisz zacząć od miejsca Ci najbliższego (siebie samego), nie zaczynaj od czegoś odległego, jak filozofia czy logika.
Każdego ranka i wieczora siadaj cicho, z rękoma złożonymi w pozycji Gasho. Powtarzaj reguły, bądź czysty i cichy. Pracuj nad swoim sercem i czyń rzeczy z ciszy w Tobie. Każdy może sięgnąć po Reiki, ponieważ ono zaczyna się w Tobie.
Paradygmaty filozoficzne zmieniają się na świecie. Jeśli Reiki może zostać rozprzestrzenione na świat, dotknie ono ludzkich serc i moralności społeczeństwa. Będzie pomocne dla wielu ludzi, i nie tylko uzdrowi choroby, ale też Ziemię jako całość. Ponad 2000 osób nauczyło się Reiki od Dr. Usui. Jeszcze więcej osób nauczyło się Reiki od jego następców i niosą Reiki dalej. Nawet teraz, po odejściu Dr. Usui, Reiki będzie się rozprzestrzeniać przez długi czas. Otrzymanie Reiki od Dr. Usui jest błogosławieństwem, jest nim też moc przekazywania Reiki innym. Wielu uczniów Dr. Usui zebrało się tutaj, by postawić ten pomnik w świątyni Saihoji, w Toyotoma.
Zostałem poproszony o napisanie tych słów, by utrzymać wielką pracę Usui żywą. Jestem głęboko wdzięczny za jego pracę i chciałbym powiedzieć wszystkim jego uczniom, że jestem zaszczycony, mogąc spisać te słowa. Niech wielu zrozumie, jaką wspaniałą pracę wykonał Dr. Usui dla świata.”
Juzaburo Ushida, Sensei – Drugi Prezydent Nihon Reiki Gakkai
“Mistrzowie Reiki pracują razem! Mistrzowie Reiki spotykają się razem, praktykują razem, uzdrawiają razem, inicjują razem! Nie rzadziej niż raz w roku wszyscy Mistrzowie Reiki w kraju spotykają się razem aby wzajemnie na sobie praktykować Reiki!” – Usui Mikao Shihan, Podręcznik Mistrzów Reiki
Usui Mikao Gyoho Sensei urodził się we wtorek 15 sierpnia 1865, pierwszego roku okresu Keio, nazywanego Keio Gunnen, a odszedł 9 marca 1926 roku, 15 roku okresu Taisho, żyjąc twórczo przez około 61 lat. Imię jego przodka i protoplasty rodu to Tsunetane Chiba.
Ojcem małego Mikao był Taneuji Uzaemon Usui, wielce oddany unowocześnianiu Japonii w duchu nauk cesarza Meiji. Nazwisko panieńskie jego matki brzmiało Kawaai. Usui-son miał siostrę i dwóch braci, z których jeden studiował tradycyjną medycynę czyli Kampo.
Mikao Usui urodzony został w drugiej połowie XIX wieku, we wsi Taniai-mura, obecnie nazwanej Miyama-cho (niektóre źródła podają starą nazwę wsi Yago) w dzielnicy Yamagata Prefektury Gifu, Kyoto, gdzie jego przodkowie żyli od jedenastu pokoleń.
Jego rodzina należała do odłamu buddyzmu Tendai, więc gdy miał cztery lata, w 1869 roku posłano go do Klasztoru Tendai niedaleko góry Kurama, w którym to otrzymał podstawową edukację. Mikao Usui Sensei w wieku lat czterech został oddany do buddyjskiej przyklasztornej szkoły Tendai Zen(Kontemplacji Wielkich Niebios) w której przebywał przez wiele lat odbierając znamienite i wszechstronne wykształcenie. Regularnie praktykował w miejscach duchowej mocy na świętej górze Kurama w Kioto, gdzie znajdował się klasztor buddyjski oraz świątynia shinto (japoński taoizm), w których zajmowano się wszechstronnie różnymi metodami uzdrawiania i terapii, w tym starym Reiki 霊氣 (chińskie Lingqi, Ling Chi, 靈氣).
W dniu 3 luty 1870 roku nastąpiło proklamowanie odrodzenia wielkiej doktryny Shinto (神道), Kami-No-Michi (chińskie: Shen Tao), Drogi Bóstw Nieba. Wymagano rejestracji każdego dziecka w lokalnej świątyni Shinto, co dla małego Mikao było wielkim świętem i ogromnym przeżyciem duchowym. Rodzina wykorzystała ten dzień, aby razem z dziećmi pospacerować po świętej Górze Kurama Yama w pobliżu Kioto, starej cesarskiej stolicy Japonii. Mały Mikao Usui uznał wtedy szintoistyczną świątynkę Sonten z trzema bóstwami, Mao-son, Senju Kannon oraz Vishamonten za swój dom i nie chciał z niej wyjść twierdząc uparcie, że tam jest jego dom.
w roku szkolnym 1877/78 młody, ledwie 12 lat mający Mikao Usui rozpoczął intensywne treningi sztuk walki w stylu szkoły Yagyu Shinkage Ryu. Studiował starą sztukę Ken-Jutsu oraz Ju-Jutsu stając się mistrzem sztuk walki w wieku lat dwudziestu kilku, z tytułem Menkyo Kaiden czyli licencją pełnego opanowania tego systemu walki i prawem nauczania. Studiował intensywnie także japońskie Kiko (Kikou - japońska wersja Chi Kung). Dzięki temu, propagowane później przez Usui-son Reiki stało się bardzo popularne wśród adeptów sztuk walki (bu-jutsu, budo) w ówczesnej Japonii i ciągle ma wysoką renomę duchowego leczenia wśród szamanów i wojowników.
Już jako dorosły człowiek, czyli od 1883 roku (18 lat), Usui-son podróżował do kilku zachodnich krajów, w tym do Chin, by pobierać nauki , ale te "zachodnie kraje" o ktorych wspominają w Japonii, z punktu widzenia Japonii, to Korea, Rosja i Chiny - jedyne zresztą w jakich był, chociaż najlepiej jest udokumentowany krótki pobyt w Chinach. Po drodze przytrafiały się szukającemu dobra dla ludzkości Usui rozmaite niefortunne przygody, lecz nie zraził się jednak i wciąż się uczył dążąc do odnalezienia i odnowienia starożytnego Rei-Ki.
Dokładniejsza biografia - życiorys Mikao Usui Gyoho Sensei
Usui Mikao Gyoho Sensei urodził się we wtorek 15 sierpnia 1865, pierwszego roku okresu Keio, nazywanego Keio Gunnen, a odszedł 9 marca 1926 roku, 15 roku okresu Taisho, żyjąc twórczo przez około 61 lat. Imię jego przodka i protoplasty rodu to Tsunetane Chiba.
Ojcem małego Mikao był Taneuji Uzaemon Usui, wielce oddany unowocześnianiu Japonii w duchu nauk cesarza Meiji. Nazwisko panieńskie jego matki brzmiało Kawaai. Usui-son miał siostrę i dwóch braci, z których jeden studiował tradycyjną medycynę czyli Kampo.
Mikao Usui urodzony został w drugiej połowie XIX wieku, we wsi Taniai-mura, obecnie nazwanej Miyama-cho (niektóre źródła podają starą nazwę wsi Yago) w dzielnicy Yamagata Prefektury Gifu, Kyoto, gdzie jego przodkowie żyli od jedenastu pokoleń.
Jego rodzina należała do odłamu buddyzmu Tendai, więc gdy miał cztery lata, w 1869 roku posłano go do Klasztoru Tendai niedaleko góry Kurama, w którym to otrzymał podstawową edukację. Mikao Usui Sensei w wieku lat czterech został oddany do buddyjskiej przyklasztornej szkoły Tendai Zen(Kontemplacji Wielkich Niebios) w której przebywał przez wiele lat odbierając znamienite i wszechstronne wykształcenie. Regularnie praktykował w miejscach duchowej mocy na świętej górze Kurama w Kioto, gdzie znajdował się klasztor buddyjski oraz świątynia shinto (japoński taoizm), w których zajmowano się wszechstronnie różnymi metodami uzdrawiania i terapii, w tym starym Reiki 霊氣 (chińskie Lingqi, Ling Chi, 靈氣).
W dniu 3 luty 1870 roku nastąpiło proklamowanie odrodzenia wielkiej doktryny Shinto (神道), Kami-No-Michi (chińskie: Shen Tao), Drogi Bóstw Nieba. Wymagano rejestracji każdego dziecka w lokalnej świątyni Shinto, co dla małego Mikao było wielkim świętem i ogromnym przeżyciem duchowym. Rodzina wykorzystała ten dzień, aby razem z dziećmi pospacerować po świętej Górze Kurama Yama w pobliżu Kioto, starej cesarskiej stolicy Japonii. Mały Mikao Usui uznał wtedy szintoistyczną świątynkę Sonten z trzema bóstwami, Mao-son, Senju Kannon oraz Vishamonten za swój dom i nie chciał z niej wyjść twierdząc uparcie, że tam jest jego dom.
w roku szkolnym 1877/78 młody, ledwie 12 lat mający Mikao Usui rozpoczął intensywne treningi sztuk walki w stylu szkoły Yagyu Shinkage Ryu. Studiował starą sztukę Ken-Jutsu oraz Ju-Jutsu stając się mistrzem sztuk walki w wieku lat dwudziestu kilku, z tytułem Menkyo Kaiden czyli licencją pełnego opanowania tego systemu walki i prawem nauczania. Studiował intensywnie także japońskie Kiko (Kikou - japońska wersja Chi Kung). Dzięki temu, propagowane później przez Usui-son Reiki stało się bardzo popularne wśród adeptów sztuk walki (bu-jutsu, budo) w ówczesnej Japonii i ciągle ma wysoką renomę duchowego leczenia wśród szamanów i wojowników.
Już jako dorosły człowiek, czyli od 1883 roku (18 lat), Usui-son podróżował do kilku zachodnich krajów, w tym do Chin, by pobierać nauki , ale te "zachodnie kraje" o ktorych wspominają w Japonii, z punktu widzenia Japonii, to Korea, Rosja i Chiny - jedyne zresztą w jakich był, chociaż najlepiej jest udokumentowany krótki pobyt w Chinach. Po drodze przytrafiały się szukającemu dobra dla ludzkości Usui rozmaite niefortunne przygody, lecz nie zraził się jednak i wciąż się uczył dążąc do odnalezienia i odnowienia starożytnego Rei-Ki.
Kiedy w 1888 roku mając zaledwie 23 lata podczas epidemii w Kyoto, Usui Mikao zaraził się cholerą i był bardzo bliski śmierci, miał wtedy subtelne wizje słonecznego Światła Buddy Amitabha (jap. Amida Nyorai), Buddy Nieskończonego Światła, który dawał mu bezpośrednie instrukcje co do dalszego rozwoju wewnętrznego oraz jego związku z Buddą Medycyny w Japonii znanym jako również słoneczny z natury Yakushi Nyorai. Doświadczał również wizji wielkiej światłości, którą rozpoznał jako słoneczną boginię Amaterasu. Wizje też wzywały do poświęcenia się Wielkiej Światłości Sonten i trzem jej manifestacjom, w tym Mao-son, Senju Kannon i Vishamonten, które przykuły jego uwagę już w dzieciństwie, kiedy pierwszy raz z rodzicami i rodzeństwem spacerował po sanktuariach Góry Kurama. Było to dla Usui-son przełomowe, potężne doświadczenie duchowe, po którym postanowił zrobić rozrachunek swojego życia. Rozwinął wtedy żywe zainteresowanie ezoterycznym uzdrawianiem buddyjskim oraz sintoistycznym i chciał nauczyć się metod leczenia duchowego, aby przynieść korzyść ludzkości, aby być pożytecznym dla ludzi.
Kiedy Usui-son, pod wpływem doświadczeń ze słonecznymi buddhami Amitabhą i Yakushi Nyorai czyli Buddą Medycyny, wyzdrowiał zaczął rozmawiać o swoich duchowych doświadczeniach i wizjach ze swoją rodziną i duchownym opiekunem rodziny z buddyjskiej szkoły Tendai Zen. Oni jednak bardzo się na niego obrazili, szczególnie z powodu jego relacji z wizji świętych bóstw i bodhisatwów, a duchowny szkoły Tendai Zen uderzył Usui-son w głowę i usunął jego portret z rodzinnej Świątyni Tendai, gdzie były portrety wszystkich uczniów i adeptów. Nie mogli się pogodzić z tym, że wizje oświecające pochodziły od Buddy Amitabhy i Buddy Medycyny - Yakushi Nyorai, a sam Mikao Usui wyraziście zrozumiał, że jego życie będzie związane ze ścieżką uzdrawiania. Szkoła buddystów Tendai uważała, że tylko bodhisattwa Mahavirochana udziela wizji światła i oświecenia, chociaż z samego imienia wynika, że bardziej odpowiednią formą jest słoneczny wszechjaśniejący Amithaba. Dodatkowym punktem spornym były otrzymane w oświecającej wizji od Buddy Medycyny (jap. Yakushi Nyorai) ułożenia siedmiu leczniczych pozycji chińskiego Ling Qi jako metody Siedmiu Postaci Buddy Medycyny (jap. Shichi-Butsu Yakushi-Ho), później znane w Reiki Ryoho jako Shichi no Iyashi no Te (Siedem Leczących Dłoni).
Usui-son, zdeterminowany aby znaleźć odpowiedzi na pytania dotyczące wewnętrznych wizji z okresu choroby, spotkał w końcu starszego buddyjskiego duchownego ezoterycznej szkoły Shingon Mikkyo, Mistrza Watanabe Roshi, który rozpoznał w Usui olbrzymi potencjał duchowy i przyjął go jako swego ucznia duchowego. Usui-son stał się wtedy solidnie praktykującym buddystą szkoły Shingon Zen, buddyzmu "Magicznych Słów", przez co jego rodzina bardzo emocjonalnie związana ze szkołą Tendai Zen, poczuła się urażona, dlatego odcięli go od rodzinnych przodków i majątków, uważając za zdrajcę rodziny i przodków.
Mistrz Watanabe polecił Mikao Usui jako nowemu uczniowi spokojnie pogłębiać oświecające duchowe doświadczenia w warunkach solidnej medytacji i kontemplacji buddyjskiej (Sesshin), a także zalecił mu górskie pielgrzymki duchowe oferowane przez pradawną japońską tradycję Shugendo, którego szkoła Tozan-Ha kultywuje pradawne tradycje górskich wędrówek i treningów dawnych Yamabushi (Wojowników z Gór) połączonych z kontemplacją, wielkim wysiłkiem, mistyką, rozwojem zdolności paranormalnych, eksploracją wizji i snów, uzdrawianiem oraz studiowaniem dawnych tradycji Shinto luźno przeplatanych z tajemną wiedzą ezoterycznego Shingon Mikkyo opartego na recytacji oryginalnych słów Buddy.
W Shugendo, miejsca mocy na szczytach świętych gór powiązanych z dawnymi japońskimi bóstwami lub deifikowanymi mistrzami nazywają się "Usui" - miejscami mocy, gdzie zasłona pomiędzy światem ziemi, a swiatem nieba staje się cienka pozwalając na mistyczne doświadczenia światła, co oddaje ezoteryczne znaczenie nazwiska USUI. POnieważ w okolicach Kioto Usui-son praktykował Shugendo wedle szintoistycznej szkoły Tendai Shinto, często na zachodni poszukiwacze mylnie mniemają, że Mikao Usui-son po kres życia kultywował buddyjską tradycję Tendai Mikkyo, jednakże chodzi o szkołę Tendai Shinto która dzieli z buddystami Tendai świątynie i miejsca praktyki Shugendo czyli górskie trakty i ścieżki na intensywne pielgrzymki i misteryjne doświadczenia duchowe. Pod wpływem Watanabe Roshi, Mikao Usui stał się zagorzałym praktykiem Shugendo oraz szintoistycznych misteriów Tendai Shinto mylonego z buddyjską szkołą Tendai Mikkyo.
Wkrótce, na przekór byddyjskiej rodzinie szkoły Tendai, pod wpływem Kensho (見性) doświadczonego jako wizje światła, praktyki Shugendo i odradzającego się Shinto (Kami-no-Michi), Mikao Usui-son zostaje wielbicielem i praktykiem ezoterycznych misteriów światłości japońskiej Bogini Amaterasu (天照), Amaterasu-ōmikami (天照大御神) Wielkiej Niebiańskiej Amaterasu lub inaczej mówiąc Ōhirume-no-muchi-no-kami (大日孁貴神) Wielkiej Bogini Oświecającej Niebiosa. Na przekór buddystom Tendai, gdyż japoński taoizm w postaci Shinto, znaki (大日) Dai-Nichi (Wielkie Słońce) od zawsze odczytuje jako Ō-hirume (Wielkie Słońce) i odnosi do Bogini czy Archanielicy Amaterasu, a nie do buddyjskiego bodhisattwy najbardziej popularnego w szkole Tendai Zen. Rozpoczął także głębokie praktyki z licznymi niebiańskimi Kami (神), (天津神) Amatsu-Kami na zachodzie zwykle nazywanymi aniołami lub archaniołami niebios (Anioły w Reiki to swobodnie eksplorowane Kami).
Mikao Usui-son spędził wiele czasu i wydał dużo rodzinnych oraz własnych pieniędzy na studia i zbieranie buddyjskich oraz szintoistycznych pism o oświeceniu i uzdrawianiu duchowym. Szczególnie, studiował buddyjskie techniki uzdrawiania i inwestował wiele czasu i pieniędzy w zbieranie starych medycznych tekstów. W samym Kyoto znajdowało się wiele obszernych buddyjskich bibliotek i klasztorów, które posiadały zbiory starożytnych tekstów, ale Usui-son podróżował do różnych japońskich ośrodków aby zdobyć kolejne stare i zapomniane traktaty o duchowym uzdrawianiu oraz zapiski na ten temat z dawnych japońskich kronik. Bardzo wiele czasu spędzał na medytacjach i modlitwach w pobliżu świątynki Sonten w pobliżu szczytu Góry Kurama.
Wedle niektórych źródeł w młodzieńczym wieku ukończył ówczesny Uniwersytet w Kioto, wówczas była to Chemistry School 舎密局 Seimi-kyoku w Osace (wydział w Kioto) przemianowaną w trakcie na Trzecią Szkołę Wyższą 第三髙等學校 Daisan-kōtō-gakkō, co musiało mieć miejsce w latach około 1884-1891, kiedy miał 19 do 25 lat, a jak wiadomo, tak dawniej jak współcześnie, czas studiów uniwersyteckich najbardziej sprzyja poszukiwaniom i praktykom duchowym. Ciężka choroba i mistyczne doświadczenia dopadły zatem młodego Mikao Usui-son w czasie studiów wyższych na uczelni, która później stała się Uniwersytetem w Kioto. Trzeba pamiętać, że wówczas szkoła ta stała się tak zwaną Trzecią Szkołą Wyższą (jap. 第三髙等學校 Daisan-kōtō-gakkō), co miało miejsce w 1886 roku. Uniwersytet Cesarski w Kioto powstał dopiero w 1897 roku.
Po oświecającym doświadczeniu (Kensho, Kensio), Usui-son, wiele razy w swoim życiu podejmował okresy intensywnej, zwykle buddyjskiej praktyki medytacyjnej w odosobnieniu zwane Isyu Guo, a trwające zgodnie z nauką Sutry Lotosu 21 dni dla zaawansowanych, a 7 dni dla początkujących. W tym czasie dokonuje się oczyszczającego postu na samej wodzie oraz intensywnych medytacji i modlitw jakie opisane są w Sutrze Lotosu. Odosobnień buddyjskich dokonywał Usui-son pod świętym cedrem na szczycie góry Kurama 鞍馬山- Kurama Yama, znajdującej się na północnym wschodzie Kioto, gdzie także znajduje się mała shintoistyczna świątynka Mao-son zwana Okunoin Mao-Den. Starał się chociaż dwa razy w roku podejmować Isyu Guo, a medytował i pościł w pobliżu szczytu po stronie góry znanej pod nazwą Osugi Gongen, gdzie znajdowały się trzy postaci starożytnego bóstwa Mao-son. Góra Kurama wznosi się na wysokość 584 m nad poziom morza, a swoją podstawę z której rozpoczyna się wspinanie ma na wysokości 44 metry. Każdego października na górze Kurama odbywa się wielki duchowy festyn, Święto Ognia, 鞍馬の火祭り Kurama no Hi-matsuri.
Jeszcze w młodości związał się z mistyczno-ezoteryczną grupą noszącą nazwę Rei Jyutsu Kai., do której w tamtych czasach należało bardzo wielu prominetnych mistrzów tradycyjnego Ju-Jutsu oraz Ken-Jutsu, w tym liczący się wówczas mistrzowie Shinkage Ryu w której Mikao Usui cwiczył pilnie walkę mieczem i kijem oraz walkę wręcz. Grupa RJK miała swoje centrum u podstawy świętej góry Kurama Yama, na północ od Kyoto, a nazwę objaśnia się jako Stowarzyszenie Sztuk Duchowych. Pod koniec lat 90-tych XIX wieku Usui-son natknął się na rękopisy zawierające komplet metod, których szukał tak pracowicie przez około dekadę, a które stały się podstawą do wskrzeszenia pradawnej duchowej sztuki uzdrawiania znanej jako Rei Ki. Jeden z najbardziej przełomowych okresów to lata 1899-1902, kiedy to za namową Roshi Watanabe przeszedł ponad trzy lata trwające odosobnienie buddyjsko-shintoistyczne pod okiem mistrzów Shingon Zen oraz Shugendo, odosobnienie mające na celu ostateczne duchowe Oświecenie, Urzeczywistnienie Boskiej Jaźni (Reikon). Najwięcej oświecających doświadczeń, wizji, uzmysłowień i inspiracji duchowych Usui-son miał w 1900 roku, właśnie w czasie tego odosobnienia.
Po trzech tygodniach kończącego trzy lata odosobnienia leczniczego postu na wodzie (Isyu Guo), w sierpniu 1902 roku, w dniu swoich urodzin, o północy poczuł w swoim mózgu potężne wstrząsające nim wyładowanie, tak jakby został uderzony przez błyskawicę z niebios. Stracił przytomność i obudził się gdy był już świt, sierpniowy poranek 1902 roku. Wypełnił się wtedy niezwykle orzeźwiającym uczuciem jakiego nie doznał nigdy przedtem. Świetlista energia całego wszechświata przeniknęła jego ciało i umysł. Nastał świt najwyższego oświecenia dla Mikao Usui. Odtąd, każdego roku w lipcu i sierpniu, przed swoimi kolejnymi urodzinami podejmował Isyu Guo, trwający 21 dni leczniczy post na wodzie, oczywiście każdy dzień postu wypełniony był intensywnymi praktykami duchowymi.
Podczas pierwszego w pełni oświeconego schodzenia z góry Kuryama w 1902 roku i powrotu do buddyjskiego klasztoru na rozmowę z mistrzem Watanabe Roshi, Usui-son skaleczył się w palec u nogi. Dotknął go, a krwawienie oraz ból ustały, zaś w dłoniach poczuł silne ciepło i przepływ jakiegoś prądu. Schodząc z góry Kurama Yama zaszedł do chaty dla podróżnych, ponieważ odczuł silny głód po poście na samej wodzie. Jako mnich w stosownej szacie dostał obfity posiłek, co było nie do pomyślenia, biorąc pod uwagę czas 21 dni postu, podczas którego pił tylko wodę źródlaną w miejscu odosobnienia. Posiłek, ku zdumieniu gospodarza domu, nie zaszkodził mu, a wzmocnił. Trzecim cudem było zlikwidowanie bólu zęba dziewczynie usługującej w karczmie, poprzez nałożenie rąk na jej twarz. W końcu po przybyciu do klasztoru zastał tam chorego opata, który leżał w łóżku złożony kryzysem artretyzmu, i jego również skutecznie uleczył, co wywołało zdumienie w klasztorze. Syn Mistrza Watanebe stał się dzięki temu cudowi jego uczniem w dziedzinie uzdrawiania, a to ten sam Watanabe, który później został jednym z kolejnych sukcesorów Usui Mikao Gyoho Sensei.
Usui-son przez kolejnych 7 lat udzielał daru uzdrawiania zwanego od starożytności Sonten Rei-Ki w żebraczej dzielnicy Kyoto, osiągając wiele wspaniałych rezultatów, w tym liczne cudowne uzdrowienia. Uzdrawiał żebraków i wskazywał im nową drogę życia, zauważył jednak, że ci żebracy, w większości woleli żebrać, niż uczciwie zarabiać na życie. To go zniechęciło i postanowił opuścić dzielnice żebraków, a spotkał się nawet z tym, że żebracy mieli mu za złe, że ich leczył, ponieważ lecząc, zmuszał ich do szukania uczciwej pracy zamiast pasożytowania. W tym czasie, pomiędzy 1902, a 1909 rokiem, zostały ostatecznie sformułowane wszystkie znane w Japońskim Usui Reiki Gakkai (Stowarzyszenie) procedury terapeutyczne oraz stopnie szkolenia w Reiki Ryoho, w tym szczególnie procedury inicjacyjne (Sotsugyo-Shiki, Den-Ju).
Jako absolutną podstawę praktyki w systemie Reiki Ryoho, Usui-son ustanowił codzienną recytację Pięciu Wskazań Cesarza Meiji (1852-1912) w języku japońskim, która to praktyka jest opisana na jego grobowcu w Tokyo. Istotna dla praktyki i postępów w Usui Reiki jest oryginalna recytacja Pięciu Wskazań (Gokai Meiji) w języku japońskim. Raz recytowane są głośno, a raz w myśli przez praktyków na Pierwszym Stopniu (Sho-Den) Reiki (Gokai Meiji), a trzy razy głośno i trzy razy po cichu na Drugim Stopniu Reiki (Gokai SanSho), a praktyka wykonywana jest rano i wieczorem, możliwie najlepiej o wschodzie i o zachodzie Słońca.
Góra Kurama Yama - od słowa „Yama” oznaczającego górę i „Kurama” – siodło, które odnosi się do jej kształtu - niezwykle zalesiona i zamieszkała przez niedźwiedzie i jadowite węże, przez wiele wieków uchodziła za szczególne japońskie miejsce mocy, w którym modlili się i medytowali sławni mędrcy oraz cesarze, ale również wyznawcy buddyjskich szkół Zen Shingon i Tendai oraz japońskich ścieżek shintoistycznych, w tym Rei Jyutsu Kai, Tendai Shinto, Shinkage-Ryu oraz Mao-son. Tam, pośród licznych świątyń i sanktuariów, znajduje się między innymi starożytna świątynia buddyjska Kurama-dera oraz wodospad, przy którym często medytował Mikao Usui Shihanke. Kurama dera (鞍馬寺) jest aktualnie narodowym skarbem w Japonii, czymś jak w Polsce są zabytki i rezerwaty przyrody.
Metoda Reiki 霊氣 nie odnalazłaby się zapewne bez Góry Kurama, a zwłaszcza bez jej wielowiekowej tradycji praktyk duchowych wiodących do przebudzenia i oświecenia (Satori) związanych z Sonten, Mao-son, Senju-Kannon i Vishamon-ten. Mikao Usui-son, po dostąpieniu Satori (Oświecenia), po raz pierwszy w 1902 roku w sierpniu zszedł z góry Kurama wraz z duchowym darem uzdrawiania, z odzyskanym starożytnym Reiki Ryoho, które w owym czasie zwykle nazywał Sonten Reiki, by przekazać je ludziom, jednak dopiero po kolejnym oświecającym doznaniu na Górze Kurama, podczas kolejnego seshin (odosobnienia) w sierpniu 1914 roku podjął się ezoterycznego nauczania Reiki na szerszą skalę.
W 1907 roku Mikao Usui wziął ślub z Sadako Suzuki, wielce oddaną buddystką szkoły Tendai. Jego piersze dziecko, syn Fuji urodził się w 1908 roku, żył aż do 1946 roku. W roku 1913 urodziła się Toshiko córka Mikao Usui-son, jako jego drugie dziecko z Sadako Suzuki. Toshiko zmarła młodo, w 1935 roku, a niektórzy uważali, że to dlatego, iż nie podzielała zainteresowań ojca sprawami duchowymi oraz Reiki, które Usui-son Sensei szczególnie ukochał, jako swój wkład w dzieło duchowego odnowienia Japonii. Grób Toshiko znajduje się tuż przy grobie Usui-son i jego żony, co oznacza, że Toshiko nie zdążyła nawet wyjść za mąż, odeszła jako panna (wdechy zostaje pochowana razem z rodzicami).
Mikao Usui Sensei urodził się w rodzinie, gdzie buddyjska tradycja była kultywowana od 11 pokoleń bardziej niż rodzime japońskie Shinto (Kami-no-Michi), a to w związku z buddyjską tradycją Tendai oraz Mikkyo. Mikao Usui jednakże zdecydował się pod wpływem wewnętrznego wołania duszy na powrót do rodzimych lokalnych korzeni szintoistycznych, szamańskich, magicznych i anielskich zarazem.
Przez późne lata dorosłego życia Mikao Usui żył w Kioto (Kyoto) ze swoją żoną, Sadako Suzuki i dwojgiem dzieci, synem i córką. Jego syn, Fuji Usui, zajął się interesami ojca po jego śmierci, z wyjątkiem działalnosci Reiki Gakkai, które miało swoich następców. Usui-son w sferze zawodowej osiągnął stanowiska prywatnego sekretarza i ochraniarza Ministra Kolei (Shimpei Goto), Ministra Łączności i Ministra Spraw Wewnętrznych (Pei Gotoushin).
W lutym 1909 roku ezoteryczna grupa Omoto-Kyo opublikowała pierwszy numer swojego czasopisma pod tytułem "Chokurei-Gun" - Prowadzenie Duchowej Armii. Czasopismo to poruszało wiele tematów ówczesnych środowisk uzdrowicielskich, duchowych, ezoterycznych oraz badających zjawiska paranormalne, było wielką inspiracją dla badań i studiów prowadzonych przez Usui-son.
W 1912 roku zmarł wielki cesarz Meiji, a tron Japonii objął księżę Yoshihito stając się cesarzem Taisho, co stało się mobilizacją do upamiętnienia duchowej spuścizny tego wielkiego władcy Japonii, w tym jego poematów Waka (Gyosei) i Pięciu Zasad Meiji. Mikao Usui popierał duchową odnowę moralną Japonii oraz śledził mistyczną twórczość Cesarza Meiji, jednak nie podzielał wszystkich decyzji politycznych władcy, czemu wiele razy dawał wyraz w swoich publicznych wystąpieniach.
Pewnego dnia latem, już w 1914 roku, z okazji swoich 49 urodzin, dopełniając ezoterycznej liczby lat siódmego siedmiolecia swojego życia, Usui-son udał się znów na górę Kurama Yama na kolejne 21 dni, by pościć i medytować, odbyć zwyczajowe, urodzinowe Isyu Guo. Pod koniec okresu medytacji, poczuł wspaniałą i potężną Moc Reiki spływającą z niebios do czubka jego głowy, jeszcze potężniejszą i silniejszą niźli we wcześniejszych mistycznych doznaniach, co doprowadziło do pełnego odtworzenia pradawnego systemu uzdrawiania Sonten Reiki. Usui wpierw użył Mocy Reiki na sobie, a potem na swej rodzinie. Ponieważ działało dobrze lecząc z różnych schorzeń, postanowił podzielić się tą wiedzą z ludźmi, ze społeczeństwem. Rozpoczął gromadzenie uczniów na szerszą niż dotychczas skalę, szkolenia dla zainteresowanych stosowaniem tej ezoterycznej terapii w postaci duchowego leczenia, opartej na ugruntowanym i umocnionym doświadczeniu Oświecenia.
Odrodzenie starożytnego systemu Reiki Ryoho datuje się często na rok około 1914, kiedy to niebiańska metoda inicjacji z pomocą czterech szintoistycznych i taoistycznych znaków (Kanji) używanych dzisiaj jako symbole Reiki została głęboko uświadomiona i przeżyta w oświeconych wizjach podczas kolejnego okresu intensywnej praktyki na górze i poszukiwania kluczy do tajemnic uzdrawiania duchowego. Mikao Usui odnalazł ślady Reiki w starych księgach japońskich i ożywił nieco zapomnianą tradycję duchowego uzdrawiania z pomocą Rei-Ki 霊氣 - Energii Duszy/Jaźni, Energii Ducha (Ki - Energia, Rei - Duch, Dusza, Jaźń). Pojęcie Rei oznacza Ducha lub Duszę, w sensie takim samym jak Wyższa Jaźń u hawajskich Kahunów czy Atman w indyjskiej jodze. Rei-Ki 霊氣 zatem to energia owej Wyższej Jaźni czy Boskiego Ducha, podobnie jak Mana-Loa w Hunie.
W marcu 1915 roku ukazała się po raz pierwszy w dużym nakładzie książka Kenzen no Genri (Zasady Zdrowia) autorstwa Dr. Bizan (Miyama) Suzuki omawiająca Pięć Zasad Reiki jako spuściznę cesarza Meiji oraz wskazania dla duchowego uzdrawiania metodami Reiki. Poprzednie wydania z 1914 roku było nisko nakładowe ale wydano ją szybko po raz drugi, gdyż okazała się bardzo poszukiwaną lekturą ówczesnej Japonii.
W latach 1918-1921 Usui-son podjął kolejne, po okresie trzyletniego odosobnienia na przełomie wieków, szczególnie intensywne praktyki Zen, rozwoju mocy uzdrawiania oraz sztuk walki Yagyu i Shinkage, wszystko oczywiście na Górze Kurama.
W 1919 roku Morihei Tanaka Sensei, przyjaciel Mikao Usui Sensei opublikował swoje dzieło: "Taireido: Nowe objawienie ukazujące prawdziwą sztukę życia". TaiReiDo czy Tai Rei Do dosłownie oznacza Drogę Wielkiej Duszy lub Drogę Wielkiego Ducha, Tai - Wielka, Rei - Dusza, Duch, Do - Droga. Morihei Tanaka Sensei był jednym z ówczesnych uczniów Mikao Usui Sensei, a jego dzieło przyczyniło się do późniejszej popularności Usui Reiki. Morihei Tanaka, podobnie jak Mikao Usui pracowali nad odnowieniem starożytnych tradycji duchowych w nowoczesnej Japonii.
W 1919 roku Mataji Kawakami, terapeuta i lekarz tradycyjnej medycyny japońskiej, za namową Mikao Usui opublikował znaną książkę Reiki Ryoho To Sono Koka - Metoda Reiki i jej efekty, która omawiała starożytne praktyki Reiki znane w Japonii od tysięcy lat jako część energetyczno-duchową tradycyjnej medycyny. Książka ta przypominała społeczeństwu o duchowej metodzie uzdrawiania i dającej długowieczność "energii żółwiowej". Termin Reiki Ryoho w sensie duchowej metody uzdrawiania czy duchowej terapii jest w Japonii znany i używany od wieków, a właściwie od przynajmniej 2,5 tysiąca lat. Wedle ówczesnych uczniów Mikao Usui zdecydował wtedy o bardziej otwartym oferowaniu nauki systemu Reiki dla społeczeństwa, gdyż dotąd praktykowane było tylko w gronie dobrze dobranych uczniów, spośród członków dalszej rodziny, znajomych i przyjaciół oraz pacjentów, którzy cudownie wyzdrowieli i chcieli nauczyć się metody aby spłacić swój dług życia lecząc potrzebujących w swojej okolicy.
Usui Reiki Hikkei czyli Podręcznik Usui Reiki dla nauczających (dla sensei) został ostatecznie napisany przez Mikao Usui-son około roku 1920, a jak wiemy cały przekaz nauk i praktyk Reiki jest pisemny, a jego zmienianie ani modyfikowanie nie jest tolerowane, a nawet jest surowo zakazane i szkodliwe. Jest to pewnego rodzaju uświęcona japońska tradycja, że tego co pozostawił Mistrz Oświecony jako dziedzictwo stylu czy szkoły albo tradycji nie wolno zmieniać ani modyfikować, inaczej traci się kontakt ze Źródłem, a do tego z obserwacji modyfikatorów wiadomo, że najczęściej popada się w obłęd jeśli używa się sztuki nauczanej przez oświeconych dla własnych przeróbek.
Podręcznik Reiki został napisany przez Mikao Usui-son w 1920 roku z okazji przypadającej w tym roku 2580 rocznicy powstania pradawnego Imperium Wschodzącego Słońca liczonego wedle historyków japońskich od wniebowzięcia legendarnego Cesarza Jinmu 神武 w 660 roku przed erą chrześcijańską. Dzieło miało się przyczynić do wspomożenia duchowego odrodzenia Japonii, a szczególnie jej starożytnego Yamato-Damashii 大和魂 - Ducha czy Duszy Japonii jako kraju i narodu, pojmowanego jako opiekuńczego anioła państwa i ludu japońskiego. Tamashii lub tama - 魂 - to dusza, duch, a także zjawa, synonim Rei 霊 w znaczeniu ducha duszy.
Pierwsza inicjacyjna lekcja na poziomie Shoden 初伝 - Pierwszego, Początkowego Stopnia - określana jest oryginalnie nazwą Dai Roku Tou (Tō) 第六等 - Wielki Szósty Krąg - i jest przedmiotem omówienia w każdym wprowadzeniu w autentyczne Usui Reiki Ryoho. Mikao Usui-son od początku używał tradycyjnych starożytnych nazw na określenie kolejnych poziomów wtajemniczenia w Reiki Ryoho, w tym Dai Roku Tou na określenie pierwszej z czterech lekcji Pierwszego Stopnia (Shoden). Charakter Nihon Reiki Gakkai określony jest jako rodzaj stowarzyszenia czy towarzystwa duchowego oraz jednocześnie jako organizacji sekretnej, tajemnej, hermetycznej czy ezoterycznej, co oznacza, że także opartej na misterium oświecenia oraz na procesie wtajemniczających inicjacji oraz solidnym treningu zaleconym przez mistrza (sensei).
Z czasem, kiedy miał już więcej zaawansowanych uczniów Szkoły Reiki, otworzył Klinikę Usui Reiki w Harajuku, Aoyama w Tokyo, w dniu 10 kwietnia 1921, 10 roku okresu Taisho (1921). Nie tylko oferował zabiegi niezliczonym ludziom, z których niektórzy przybyli z bardzo daleka, ale też organizował warsztaty i dzielił się wiedzą o starożytnym Reiki, także historii Reiki z dawnych czasów. We wrześniu, 12 roku okresu Taisho (1923), niszczycielskie trzęsienie ziemi wstrząsnęło Tokyo. Tysiące zginęło, zostało rannych bądź chorych w wyniku trzęsienia. Mikao Usui-son cierpiał z tego powodu, lecz wprowadził Reiki do zniszczonego miasta i użył swoich uzdrowicielskich mocy, by pomóc tym, którzy przeżyli. Wkrótce, jego klinika stała się za mała by pomieścić wszystkich pacjentów, więc w lutym, 14 roku okresu Taisho (1925), zbudował nową klinikę w pobliżu Tokyo, w Nakano. Jego sława rozeszła się szybko po Japonii, pojawiły się zaproszenia do odległych miast i wsi. Wpierw udał się do Kure, potem do prefektury Hiroshima, potem do Saga i Fukuyama.
W lutym 1927 roku monumentalny pomnik ku czci Soke Mikao Usui-son został ufundowany przez Juzaburo Ushida Sensei oraz japońskie Reiki Gakkai w pobliżu świątyni Saihoji w dystrynkcie Suginami-ku (dawniej Nakano-ku) w Tokio zaraz po jego odejściu (dokładny adres to: 1-4-56 Umesato, Suginami-ku, Tokyo). W marcu 1927 Fuji Usui, syn Mistrza, postawił wielki monument kamienny jako pomnik na grobie rodzinnym.
* Sensei (先生) - Starszy, Urodzony Wcześniej, Nauczyciel, Mentor, Ojciec, Mistrz Nauczyciel, (kor. Suseung-nim, chiń. Shifu, Sifu).
* Sōke (宗家) - Dom Rodzinny, Rodzina, Wielki Mistrz, Mistrz Domu, Mistrz Rodziny, Prezydent.
* Rōshi (老師) - oświecony mistrz Zen, starszy mistrz, doświadczony mistrz, taki, który otrzymał Inka Shōmei - potwierdzenie oświecenia; chińskie: Lǎoshī.
Historia Usui Reiki Ryoho:
http://usui-reiki-gakkai-polska.blogspot.com/p/historia-reiki.html
Shugendo - Przebudzenie Mocy Ki:
http://usui-reiki-gakkai-polska.blogspot.com/2015/12/shugendo-przebudzenie-mocy-ki.html
Kiedy Usui-son, pod wpływem doświadczeń ze słonecznymi buddhami Amitabhą i Yakushi Nyorai czyli Buddą Medycyny, wyzdrowiał zaczął rozmawiać o swoich duchowych doświadczeniach i wizjach ze swoją rodziną i duchownym opiekunem rodziny z buddyjskiej szkoły Tendai Zen. Oni jednak bardzo się na niego obrazili, szczególnie z powodu jego relacji z wizji świętych bóstw i bodhisatwów, a duchowny szkoły Tendai Zen uderzył Usui-son w głowę i usunął jego portret z rodzinnej Świątyni Tendai, gdzie były portrety wszystkich uczniów i adeptów. Nie mogli się pogodzić z tym, że wizje oświecające pochodziły od Buddy Amitabhy i Buddy Medycyny - Yakushi Nyorai, a sam Mikao Usui wyraziście zrozumiał, że jego życie będzie związane ze ścieżką uzdrawiania. Szkoła buddystów Tendai uważała, że tylko bodhisattwa Mahavirochana udziela wizji światła i oświecenia, chociaż z samego imienia wynika, że bardziej odpowiednią formą jest słoneczny wszechjaśniejący Amithaba. Dodatkowym punktem spornym były otrzymane w oświecającej wizji od Buddy Medycyny (jap. Yakushi Nyorai) ułożenia siedmiu leczniczych pozycji chińskiego Ling Qi jako metody Siedmiu Postaci Buddy Medycyny (jap. Shichi-Butsu Yakushi-Ho), później znane w Reiki Ryoho jako Shichi no Iyashi no Te (Siedem Leczących Dłoni).
Usui-son, zdeterminowany aby znaleźć odpowiedzi na pytania dotyczące wewnętrznych wizji z okresu choroby, spotkał w końcu starszego buddyjskiego duchownego ezoterycznej szkoły Shingon Mikkyo, Mistrza Watanabe Roshi, który rozpoznał w Usui olbrzymi potencjał duchowy i przyjął go jako swego ucznia duchowego. Usui-son stał się wtedy solidnie praktykującym buddystą szkoły Shingon Zen, buddyzmu "Magicznych Słów", przez co jego rodzina bardzo emocjonalnie związana ze szkołą Tendai Zen, poczuła się urażona, dlatego odcięli go od rodzinnych przodków i majątków, uważając za zdrajcę rodziny i przodków.
Mistrz Watanabe polecił Mikao Usui jako nowemu uczniowi spokojnie pogłębiać oświecające duchowe doświadczenia w warunkach solidnej medytacji i kontemplacji buddyjskiej (Sesshin), a także zalecił mu górskie pielgrzymki duchowe oferowane przez pradawną japońską tradycję Shugendo, którego szkoła Tozan-Ha kultywuje pradawne tradycje górskich wędrówek i treningów dawnych Yamabushi (Wojowników z Gór) połączonych z kontemplacją, wielkim wysiłkiem, mistyką, rozwojem zdolności paranormalnych, eksploracją wizji i snów, uzdrawianiem oraz studiowaniem dawnych tradycji Shinto luźno przeplatanych z tajemną wiedzą ezoterycznego Shingon Mikkyo opartego na recytacji oryginalnych słów Buddy.
W Shugendo, miejsca mocy na szczytach świętych gór powiązanych z dawnymi japońskimi bóstwami lub deifikowanymi mistrzami nazywają się "Usui" - miejscami mocy, gdzie zasłona pomiędzy światem ziemi, a swiatem nieba staje się cienka pozwalając na mistyczne doświadczenia światła, co oddaje ezoteryczne znaczenie nazwiska USUI. POnieważ w okolicach Kioto Usui-son praktykował Shugendo wedle szintoistycznej szkoły Tendai Shinto, często na zachodni poszukiwacze mylnie mniemają, że Mikao Usui-son po kres życia kultywował buddyjską tradycję Tendai Mikkyo, jednakże chodzi o szkołę Tendai Shinto która dzieli z buddystami Tendai świątynie i miejsca praktyki Shugendo czyli górskie trakty i ścieżki na intensywne pielgrzymki i misteryjne doświadczenia duchowe. Pod wpływem Watanabe Roshi, Mikao Usui stał się zagorzałym praktykiem Shugendo oraz szintoistycznych misteriów Tendai Shinto mylonego z buddyjską szkołą Tendai Mikkyo.
Wkrótce, na przekór byddyjskiej rodzinie szkoły Tendai, pod wpływem Kensho (見性) doświadczonego jako wizje światła, praktyki Shugendo i odradzającego się Shinto (Kami-no-Michi), Mikao Usui-son zostaje wielbicielem i praktykiem ezoterycznych misteriów światłości japońskiej Bogini Amaterasu (天照), Amaterasu-ōmikami (天照大御神) Wielkiej Niebiańskiej Amaterasu lub inaczej mówiąc Ōhirume-no-muchi-no-kami (大日孁貴神) Wielkiej Bogini Oświecającej Niebiosa. Na przekór buddystom Tendai, gdyż japoński taoizm w postaci Shinto, znaki (大日) Dai-Nichi (Wielkie Słońce) od zawsze odczytuje jako Ō-hirume (Wielkie Słońce) i odnosi do Bogini czy Archanielicy Amaterasu, a nie do buddyjskiego bodhisattwy najbardziej popularnego w szkole Tendai Zen. Rozpoczął także głębokie praktyki z licznymi niebiańskimi Kami (神), (天津神) Amatsu-Kami na zachodzie zwykle nazywanymi aniołami lub archaniołami niebios (Anioły w Reiki to swobodnie eksplorowane Kami).
Mikao Usui-son spędził wiele czasu i wydał dużo rodzinnych oraz własnych pieniędzy na studia i zbieranie buddyjskich oraz szintoistycznych pism o oświeceniu i uzdrawianiu duchowym. Szczególnie, studiował buddyjskie techniki uzdrawiania i inwestował wiele czasu i pieniędzy w zbieranie starych medycznych tekstów. W samym Kyoto znajdowało się wiele obszernych buddyjskich bibliotek i klasztorów, które posiadały zbiory starożytnych tekstów, ale Usui-son podróżował do różnych japońskich ośrodków aby zdobyć kolejne stare i zapomniane traktaty o duchowym uzdrawianiu oraz zapiski na ten temat z dawnych japońskich kronik. Bardzo wiele czasu spędzał na medytacjach i modlitwach w pobliżu świątynki Sonten w pobliżu szczytu Góry Kurama.
Wedle niektórych źródeł w młodzieńczym wieku ukończył ówczesny Uniwersytet w Kioto, wówczas była to Chemistry School 舎密局 Seimi-kyoku w Osace (wydział w Kioto) przemianowaną w trakcie na Trzecią Szkołę Wyższą 第三髙等學校 Daisan-kōtō-gakkō, co musiało mieć miejsce w latach około 1884-1891, kiedy miał 19 do 25 lat, a jak wiadomo, tak dawniej jak współcześnie, czas studiów uniwersyteckich najbardziej sprzyja poszukiwaniom i praktykom duchowym. Ciężka choroba i mistyczne doświadczenia dopadły zatem młodego Mikao Usui-son w czasie studiów wyższych na uczelni, która później stała się Uniwersytetem w Kioto. Trzeba pamiętać, że wówczas szkoła ta stała się tak zwaną Trzecią Szkołą Wyższą (jap. 第三髙等學校 Daisan-kōtō-gakkō), co miało miejsce w 1886 roku. Uniwersytet Cesarski w Kioto powstał dopiero w 1897 roku.
Po oświecającym doświadczeniu (Kensho, Kensio), Usui-son, wiele razy w swoim życiu podejmował okresy intensywnej, zwykle buddyjskiej praktyki medytacyjnej w odosobnieniu zwane Isyu Guo, a trwające zgodnie z nauką Sutry Lotosu 21 dni dla zaawansowanych, a 7 dni dla początkujących. W tym czasie dokonuje się oczyszczającego postu na samej wodzie oraz intensywnych medytacji i modlitw jakie opisane są w Sutrze Lotosu. Odosobnień buddyjskich dokonywał Usui-son pod świętym cedrem na szczycie góry Kurama 鞍馬山- Kurama Yama, znajdującej się na północnym wschodzie Kioto, gdzie także znajduje się mała shintoistyczna świątynka Mao-son zwana Okunoin Mao-Den. Starał się chociaż dwa razy w roku podejmować Isyu Guo, a medytował i pościł w pobliżu szczytu po stronie góry znanej pod nazwą Osugi Gongen, gdzie znajdowały się trzy postaci starożytnego bóstwa Mao-son. Góra Kurama wznosi się na wysokość 584 m nad poziom morza, a swoją podstawę z której rozpoczyna się wspinanie ma na wysokości 44 metry. Każdego października na górze Kurama odbywa się wielki duchowy festyn, Święto Ognia, 鞍馬の火祭り Kurama no Hi-matsuri.
Jeszcze w młodości związał się z mistyczno-ezoteryczną grupą noszącą nazwę Rei Jyutsu Kai., do której w tamtych czasach należało bardzo wielu prominetnych mistrzów tradycyjnego Ju-Jutsu oraz Ken-Jutsu, w tym liczący się wówczas mistrzowie Shinkage Ryu w której Mikao Usui cwiczył pilnie walkę mieczem i kijem oraz walkę wręcz. Grupa RJK miała swoje centrum u podstawy świętej góry Kurama Yama, na północ od Kyoto, a nazwę objaśnia się jako Stowarzyszenie Sztuk Duchowych. Pod koniec lat 90-tych XIX wieku Usui-son natknął się na rękopisy zawierające komplet metod, których szukał tak pracowicie przez około dekadę, a które stały się podstawą do wskrzeszenia pradawnej duchowej sztuki uzdrawiania znanej jako Rei Ki. Jeden z najbardziej przełomowych okresów to lata 1899-1902, kiedy to za namową Roshi Watanabe przeszedł ponad trzy lata trwające odosobnienie buddyjsko-shintoistyczne pod okiem mistrzów Shingon Zen oraz Shugendo, odosobnienie mające na celu ostateczne duchowe Oświecenie, Urzeczywistnienie Boskiej Jaźni (Reikon). Najwięcej oświecających doświadczeń, wizji, uzmysłowień i inspiracji duchowych Usui-son miał w 1900 roku, właśnie w czasie tego odosobnienia.
Po trzech tygodniach kończącego trzy lata odosobnienia leczniczego postu na wodzie (Isyu Guo), w sierpniu 1902 roku, w dniu swoich urodzin, o północy poczuł w swoim mózgu potężne wstrząsające nim wyładowanie, tak jakby został uderzony przez błyskawicę z niebios. Stracił przytomność i obudził się gdy był już świt, sierpniowy poranek 1902 roku. Wypełnił się wtedy niezwykle orzeźwiającym uczuciem jakiego nie doznał nigdy przedtem. Świetlista energia całego wszechświata przeniknęła jego ciało i umysł. Nastał świt najwyższego oświecenia dla Mikao Usui. Odtąd, każdego roku w lipcu i sierpniu, przed swoimi kolejnymi urodzinami podejmował Isyu Guo, trwający 21 dni leczniczy post na wodzie, oczywiście każdy dzień postu wypełniony był intensywnymi praktykami duchowymi.
Podczas pierwszego w pełni oświeconego schodzenia z góry Kuryama w 1902 roku i powrotu do buddyjskiego klasztoru na rozmowę z mistrzem Watanabe Roshi, Usui-son skaleczył się w palec u nogi. Dotknął go, a krwawienie oraz ból ustały, zaś w dłoniach poczuł silne ciepło i przepływ jakiegoś prądu. Schodząc z góry Kurama Yama zaszedł do chaty dla podróżnych, ponieważ odczuł silny głód po poście na samej wodzie. Jako mnich w stosownej szacie dostał obfity posiłek, co było nie do pomyślenia, biorąc pod uwagę czas 21 dni postu, podczas którego pił tylko wodę źródlaną w miejscu odosobnienia. Posiłek, ku zdumieniu gospodarza domu, nie zaszkodził mu, a wzmocnił. Trzecim cudem było zlikwidowanie bólu zęba dziewczynie usługującej w karczmie, poprzez nałożenie rąk na jej twarz. W końcu po przybyciu do klasztoru zastał tam chorego opata, który leżał w łóżku złożony kryzysem artretyzmu, i jego również skutecznie uleczył, co wywołało zdumienie w klasztorze. Syn Mistrza Watanebe stał się dzięki temu cudowi jego uczniem w dziedzinie uzdrawiania, a to ten sam Watanabe, który później został jednym z kolejnych sukcesorów Usui Mikao Gyoho Sensei.
Usui-son przez kolejnych 7 lat udzielał daru uzdrawiania zwanego od starożytności Sonten Rei-Ki w żebraczej dzielnicy Kyoto, osiągając wiele wspaniałych rezultatów, w tym liczne cudowne uzdrowienia. Uzdrawiał żebraków i wskazywał im nową drogę życia, zauważył jednak, że ci żebracy, w większości woleli żebrać, niż uczciwie zarabiać na życie. To go zniechęciło i postanowił opuścić dzielnice żebraków, a spotkał się nawet z tym, że żebracy mieli mu za złe, że ich leczył, ponieważ lecząc, zmuszał ich do szukania uczciwej pracy zamiast pasożytowania. W tym czasie, pomiędzy 1902, a 1909 rokiem, zostały ostatecznie sformułowane wszystkie znane w Japońskim Usui Reiki Gakkai (Stowarzyszenie) procedury terapeutyczne oraz stopnie szkolenia w Reiki Ryoho, w tym szczególnie procedury inicjacyjne (Sotsugyo-Shiki, Den-Ju).
Jako absolutną podstawę praktyki w systemie Reiki Ryoho, Usui-son ustanowił codzienną recytację Pięciu Wskazań Cesarza Meiji (1852-1912) w języku japońskim, która to praktyka jest opisana na jego grobowcu w Tokyo. Istotna dla praktyki i postępów w Usui Reiki jest oryginalna recytacja Pięciu Wskazań (Gokai Meiji) w języku japońskim. Raz recytowane są głośno, a raz w myśli przez praktyków na Pierwszym Stopniu (Sho-Den) Reiki (Gokai Meiji), a trzy razy głośno i trzy razy po cichu na Drugim Stopniu Reiki (Gokai SanSho), a praktyka wykonywana jest rano i wieczorem, możliwie najlepiej o wschodzie i o zachodzie Słońca.
Góra Kurama Yama - od słowa „Yama” oznaczającego górę i „Kurama” – siodło, które odnosi się do jej kształtu - niezwykle zalesiona i zamieszkała przez niedźwiedzie i jadowite węże, przez wiele wieków uchodziła za szczególne japońskie miejsce mocy, w którym modlili się i medytowali sławni mędrcy oraz cesarze, ale również wyznawcy buddyjskich szkół Zen Shingon i Tendai oraz japońskich ścieżek shintoistycznych, w tym Rei Jyutsu Kai, Tendai Shinto, Shinkage-Ryu oraz Mao-son. Tam, pośród licznych świątyń i sanktuariów, znajduje się między innymi starożytna świątynia buddyjska Kurama-dera oraz wodospad, przy którym często medytował Mikao Usui Shihanke. Kurama dera (鞍馬寺) jest aktualnie narodowym skarbem w Japonii, czymś jak w Polsce są zabytki i rezerwaty przyrody.
Metoda Reiki 霊氣 nie odnalazłaby się zapewne bez Góry Kurama, a zwłaszcza bez jej wielowiekowej tradycji praktyk duchowych wiodących do przebudzenia i oświecenia (Satori) związanych z Sonten, Mao-son, Senju-Kannon i Vishamon-ten. Mikao Usui-son, po dostąpieniu Satori (Oświecenia), po raz pierwszy w 1902 roku w sierpniu zszedł z góry Kurama wraz z duchowym darem uzdrawiania, z odzyskanym starożytnym Reiki Ryoho, które w owym czasie zwykle nazywał Sonten Reiki, by przekazać je ludziom, jednak dopiero po kolejnym oświecającym doznaniu na Górze Kurama, podczas kolejnego seshin (odosobnienia) w sierpniu 1914 roku podjął się ezoterycznego nauczania Reiki na szerszą skalę.
W 1907 roku Mikao Usui wziął ślub z Sadako Suzuki, wielce oddaną buddystką szkoły Tendai. Jego piersze dziecko, syn Fuji urodził się w 1908 roku, żył aż do 1946 roku. W roku 1913 urodziła się Toshiko córka Mikao Usui-son, jako jego drugie dziecko z Sadako Suzuki. Toshiko zmarła młodo, w 1935 roku, a niektórzy uważali, że to dlatego, iż nie podzielała zainteresowań ojca sprawami duchowymi oraz Reiki, które Usui-son Sensei szczególnie ukochał, jako swój wkład w dzieło duchowego odnowienia Japonii. Grób Toshiko znajduje się tuż przy grobie Usui-son i jego żony, co oznacza, że Toshiko nie zdążyła nawet wyjść za mąż, odeszła jako panna (wdechy zostaje pochowana razem z rodzicami).
Mikao Usui Sensei urodził się w rodzinie, gdzie buddyjska tradycja była kultywowana od 11 pokoleń bardziej niż rodzime japońskie Shinto (Kami-no-Michi), a to w związku z buddyjską tradycją Tendai oraz Mikkyo. Mikao Usui jednakże zdecydował się pod wpływem wewnętrznego wołania duszy na powrót do rodzimych lokalnych korzeni szintoistycznych, szamańskich, magicznych i anielskich zarazem.
Przez późne lata dorosłego życia Mikao Usui żył w Kioto (Kyoto) ze swoją żoną, Sadako Suzuki i dwojgiem dzieci, synem i córką. Jego syn, Fuji Usui, zajął się interesami ojca po jego śmierci, z wyjątkiem działalnosci Reiki Gakkai, które miało swoich następców. Usui-son w sferze zawodowej osiągnął stanowiska prywatnego sekretarza i ochraniarza Ministra Kolei (Shimpei Goto), Ministra Łączności i Ministra Spraw Wewnętrznych (Pei Gotoushin).
W lutym 1909 roku ezoteryczna grupa Omoto-Kyo opublikowała pierwszy numer swojego czasopisma pod tytułem "Chokurei-Gun" - Prowadzenie Duchowej Armii. Czasopismo to poruszało wiele tematów ówczesnych środowisk uzdrowicielskich, duchowych, ezoterycznych oraz badających zjawiska paranormalne, było wielką inspiracją dla badań i studiów prowadzonych przez Usui-son.
W 1912 roku zmarł wielki cesarz Meiji, a tron Japonii objął księżę Yoshihito stając się cesarzem Taisho, co stało się mobilizacją do upamiętnienia duchowej spuścizny tego wielkiego władcy Japonii, w tym jego poematów Waka (Gyosei) i Pięciu Zasad Meiji. Mikao Usui popierał duchową odnowę moralną Japonii oraz śledził mistyczną twórczość Cesarza Meiji, jednak nie podzielał wszystkich decyzji politycznych władcy, czemu wiele razy dawał wyraz w swoich publicznych wystąpieniach.
Pewnego dnia latem, już w 1914 roku, z okazji swoich 49 urodzin, dopełniając ezoterycznej liczby lat siódmego siedmiolecia swojego życia, Usui-son udał się znów na górę Kurama Yama na kolejne 21 dni, by pościć i medytować, odbyć zwyczajowe, urodzinowe Isyu Guo. Pod koniec okresu medytacji, poczuł wspaniałą i potężną Moc Reiki spływającą z niebios do czubka jego głowy, jeszcze potężniejszą i silniejszą niźli we wcześniejszych mistycznych doznaniach, co doprowadziło do pełnego odtworzenia pradawnego systemu uzdrawiania Sonten Reiki. Usui wpierw użył Mocy Reiki na sobie, a potem na swej rodzinie. Ponieważ działało dobrze lecząc z różnych schorzeń, postanowił podzielić się tą wiedzą z ludźmi, ze społeczeństwem. Rozpoczął gromadzenie uczniów na szerszą niż dotychczas skalę, szkolenia dla zainteresowanych stosowaniem tej ezoterycznej terapii w postaci duchowego leczenia, opartej na ugruntowanym i umocnionym doświadczeniu Oświecenia.
Odrodzenie starożytnego systemu Reiki Ryoho datuje się często na rok około 1914, kiedy to niebiańska metoda inicjacji z pomocą czterech szintoistycznych i taoistycznych znaków (Kanji) używanych dzisiaj jako symbole Reiki została głęboko uświadomiona i przeżyta w oświeconych wizjach podczas kolejnego okresu intensywnej praktyki na górze i poszukiwania kluczy do tajemnic uzdrawiania duchowego. Mikao Usui odnalazł ślady Reiki w starych księgach japońskich i ożywił nieco zapomnianą tradycję duchowego uzdrawiania z pomocą Rei-Ki 霊氣 - Energii Duszy/Jaźni, Energii Ducha (Ki - Energia, Rei - Duch, Dusza, Jaźń). Pojęcie Rei oznacza Ducha lub Duszę, w sensie takim samym jak Wyższa Jaźń u hawajskich Kahunów czy Atman w indyjskiej jodze. Rei-Ki 霊氣 zatem to energia owej Wyższej Jaźni czy Boskiego Ducha, podobnie jak Mana-Loa w Hunie.
W marcu 1915 roku ukazała się po raz pierwszy w dużym nakładzie książka Kenzen no Genri (Zasady Zdrowia) autorstwa Dr. Bizan (Miyama) Suzuki omawiająca Pięć Zasad Reiki jako spuściznę cesarza Meiji oraz wskazania dla duchowego uzdrawiania metodami Reiki. Poprzednie wydania z 1914 roku było nisko nakładowe ale wydano ją szybko po raz drugi, gdyż okazała się bardzo poszukiwaną lekturą ówczesnej Japonii.
W latach 1918-1921 Usui-son podjął kolejne, po okresie trzyletniego odosobnienia na przełomie wieków, szczególnie intensywne praktyki Zen, rozwoju mocy uzdrawiania oraz sztuk walki Yagyu i Shinkage, wszystko oczywiście na Górze Kurama.
W 1919 roku Morihei Tanaka Sensei, przyjaciel Mikao Usui Sensei opublikował swoje dzieło: "Taireido: Nowe objawienie ukazujące prawdziwą sztukę życia". TaiReiDo czy Tai Rei Do dosłownie oznacza Drogę Wielkiej Duszy lub Drogę Wielkiego Ducha, Tai - Wielka, Rei - Dusza, Duch, Do - Droga. Morihei Tanaka Sensei był jednym z ówczesnych uczniów Mikao Usui Sensei, a jego dzieło przyczyniło się do późniejszej popularności Usui Reiki. Morihei Tanaka, podobnie jak Mikao Usui pracowali nad odnowieniem starożytnych tradycji duchowych w nowoczesnej Japonii.
W 1919 roku Mataji Kawakami, terapeuta i lekarz tradycyjnej medycyny japońskiej, za namową Mikao Usui opublikował znaną książkę Reiki Ryoho To Sono Koka - Metoda Reiki i jej efekty, która omawiała starożytne praktyki Reiki znane w Japonii od tysięcy lat jako część energetyczno-duchową tradycyjnej medycyny. Książka ta przypominała społeczeństwu o duchowej metodzie uzdrawiania i dającej długowieczność "energii żółwiowej". Termin Reiki Ryoho w sensie duchowej metody uzdrawiania czy duchowej terapii jest w Japonii znany i używany od wieków, a właściwie od przynajmniej 2,5 tysiąca lat. Wedle ówczesnych uczniów Mikao Usui zdecydował wtedy o bardziej otwartym oferowaniu nauki systemu Reiki dla społeczeństwa, gdyż dotąd praktykowane było tylko w gronie dobrze dobranych uczniów, spośród członków dalszej rodziny, znajomych i przyjaciół oraz pacjentów, którzy cudownie wyzdrowieli i chcieli nauczyć się metody aby spłacić swój dług życia lecząc potrzebujących w swojej okolicy.
Usui Reiki Hikkei czyli Podręcznik Usui Reiki dla nauczających (dla sensei) został ostatecznie napisany przez Mikao Usui-son około roku 1920, a jak wiemy cały przekaz nauk i praktyk Reiki jest pisemny, a jego zmienianie ani modyfikowanie nie jest tolerowane, a nawet jest surowo zakazane i szkodliwe. Jest to pewnego rodzaju uświęcona japońska tradycja, że tego co pozostawił Mistrz Oświecony jako dziedzictwo stylu czy szkoły albo tradycji nie wolno zmieniać ani modyfikować, inaczej traci się kontakt ze Źródłem, a do tego z obserwacji modyfikatorów wiadomo, że najczęściej popada się w obłęd jeśli używa się sztuki nauczanej przez oświeconych dla własnych przeróbek.
Podręcznik Reiki został napisany przez Mikao Usui-son w 1920 roku z okazji przypadającej w tym roku 2580 rocznicy powstania pradawnego Imperium Wschodzącego Słońca liczonego wedle historyków japońskich od wniebowzięcia legendarnego Cesarza Jinmu 神武 w 660 roku przed erą chrześcijańską. Dzieło miało się przyczynić do wspomożenia duchowego odrodzenia Japonii, a szczególnie jej starożytnego Yamato-Damashii 大和魂 - Ducha czy Duszy Japonii jako kraju i narodu, pojmowanego jako opiekuńczego anioła państwa i ludu japońskiego. Tamashii lub tama - 魂 - to dusza, duch, a także zjawa, synonim Rei 霊 w znaczeniu ducha duszy.
Pierwsza inicjacyjna lekcja na poziomie Shoden 初伝 - Pierwszego, Początkowego Stopnia - określana jest oryginalnie nazwą Dai Roku Tou (Tō) 第六等 - Wielki Szósty Krąg - i jest przedmiotem omówienia w każdym wprowadzeniu w autentyczne Usui Reiki Ryoho. Mikao Usui-son od początku używał tradycyjnych starożytnych nazw na określenie kolejnych poziomów wtajemniczenia w Reiki Ryoho, w tym Dai Roku Tou na określenie pierwszej z czterech lekcji Pierwszego Stopnia (Shoden). Charakter Nihon Reiki Gakkai określony jest jako rodzaj stowarzyszenia czy towarzystwa duchowego oraz jednocześnie jako organizacji sekretnej, tajemnej, hermetycznej czy ezoterycznej, co oznacza, że także opartej na misterium oświecenia oraz na procesie wtajemniczających inicjacji oraz solidnym treningu zaleconym przez mistrza (sensei).
Z czasem, kiedy miał już więcej zaawansowanych uczniów Szkoły Reiki, otworzył Klinikę Usui Reiki w Harajuku, Aoyama w Tokyo, w dniu 10 kwietnia 1921, 10 roku okresu Taisho (1921). Nie tylko oferował zabiegi niezliczonym ludziom, z których niektórzy przybyli z bardzo daleka, ale też organizował warsztaty i dzielił się wiedzą o starożytnym Reiki, także historii Reiki z dawnych czasów. We wrześniu, 12 roku okresu Taisho (1923), niszczycielskie trzęsienie ziemi wstrząsnęło Tokyo. Tysiące zginęło, zostało rannych bądź chorych w wyniku trzęsienia. Mikao Usui-son cierpiał z tego powodu, lecz wprowadził Reiki do zniszczonego miasta i użył swoich uzdrowicielskich mocy, by pomóc tym, którzy przeżyli. Wkrótce, jego klinika stała się za mała by pomieścić wszystkich pacjentów, więc w lutym, 14 roku okresu Taisho (1925), zbudował nową klinikę w pobliżu Tokyo, w Nakano. Jego sława rozeszła się szybko po Japonii, pojawiły się zaproszenia do odległych miast i wsi. Wpierw udał się do Kure, potem do prefektury Hiroshima, potem do Saga i Fukuyama.
Szkołę uzdrawiania duchowego znaną jako Usui Reiki Ryoho założył w Harakuju, Aoyama w Tokio w 1921 roku, formalnie ją rejestrując 11 kwietnia 1922 roku, jako Japońskie Stowarzyszenie Usui Reiki Ryoho (Nihon Usui Reiki Ryoho Gakkai) oraz otworzył małą klinikę opartą na terapii Reiki. Klinika ta znajdowała się w pobliżu pięknej cesarskiej i shintoistycznej świątyni Meiji Jingu poświęconej Cesarzowi Meiji, znanemu z napisania stu tysięcy wierszy Waka.
Dzień 11 kwietnia rokrocznie celebrowany jest jako rocznica powstania Japońskiego Stowarzyszenia Usui Reiki Ryoho. Dzień 11 kwietnia 2012 roku to 90-ta rocznica założenia Stowarzyszenia Usui Reiki w Japonii. W dniu 11 kwietnia 2022 wypada setna rocznica powstania URG (Usui Reiki Gakkai). Mikao Usui Shihanke (師範家) jako autoryzowany Roshi (Rośi, Roszi, Mistrz Oświecony) otworzył własne Dojo (czytaj: Dodźo) - tradycyjne japońskie pomieszczenie, którego używano zarówno jako świątyni medytacji i jako sali do treningów sztuk walki, spotkań, wykładów i zajęć warsztatowych - na zewnątrz Tokio, w Harajuku i zainaugurował zajęcia na których nauczał systemu Reiki Ryoho (Rei-Ho, Metoda Duchowa) nazywanego czasem Usui-Do lub Reiki-Do, a poprawniej Rei-Ho (Duchowa Metoda Leczenia) jako skrót od Reiki Ryoho.
Dzień 11 kwietnia rokrocznie celebrowany jest jako rocznica powstania Japońskiego Stowarzyszenia Usui Reiki Ryoho. Dzień 11 kwietnia 2012 roku to 90-ta rocznica założenia Stowarzyszenia Usui Reiki w Japonii. W dniu 11 kwietnia 2022 wypada setna rocznica powstania URG (Usui Reiki Gakkai). Mikao Usui Shihanke (師範家) jako autoryzowany Roshi (Rośi, Roszi, Mistrz Oświecony) otworzył własne Dojo (czytaj: Dodźo) - tradycyjne japońskie pomieszczenie, którego używano zarówno jako świątyni medytacji i jako sali do treningów sztuk walki, spotkań, wykładów i zajęć warsztatowych - na zewnątrz Tokio, w Harajuku i zainaugurował zajęcia na których nauczał systemu Reiki Ryoho (Rei-Ho, Metoda Duchowa) nazywanego czasem Usui-Do lub Reiki-Do, a poprawniej Rei-Ho (Duchowa Metoda Leczenia) jako skrót od Reiki Ryoho.
W dniu 14 luty 1924 roku otwarta została nowa, większa klinika Usui Reiki w Nakano koło Tokio, gdzie także została przeniesiona siedziba japońskiego Reiki Gakkai. Współczesny system Reiki Ryoho (Reiho) uformował się czy wyłonił ze starego szamańskiego Reiki (Ling Qi) ostatecznie w 1921 roku podczas kolejnego odosobnienia na górze Kurama czyli w czasie trwania buddyjsko-szintoistycznego Isyu Guo o wodzie i modlitwie według Sutry Lotosu i Sutry Diamentowej oraz wskazówek mistrzów Shugendo.
Sława nowej kliniki Reiki powstałej w 1924 roku szybko rozeszła się na całą Japonię. Usui-son otrzymywał nawet wyróżnienie od Cesarza Japonii. Został odznaczony orderem Kun San - jest to bardzo ważna nagroda, podobna do honorowego doktoratu, dawana tym którzy wykonali jakąś istotną honorową pracę. Od tego czasu Usui Mikao Shihan tytułowany był oficjalnie doktorem. Jego sława wkrótce rozciągnęła się przez wszystkie regiony i wielu wybitnych uzdrowicieli i lekarzy prosiło Usui Sensei o szkolenie.
Sława nowej kliniki Reiki powstałej w 1924 roku szybko rozeszła się na całą Japonię. Usui-son otrzymywał nawet wyróżnienie od Cesarza Japonii. Został odznaczony orderem Kun San - jest to bardzo ważna nagroda, podobna do honorowego doktoratu, dawana tym którzy wykonali jakąś istotną honorową pracę. Od tego czasu Usui Mikao Shihan tytułowany był oficjalnie doktorem. Jego sława wkrótce rozciągnęła się przez wszystkie regiony i wielu wybitnych uzdrowicieli i lekarzy prosiło Usui Sensei o szkolenie.
Krótko przed śmiercią Mikao Usui Shihanke, zimą 1925/26 roku Kaiji Tomita i inni oficerowie marynarki wojennej jak Kanichi Taketomi i ich dowódca kontradmirał Juusaburo Gyuda (Ushida) wprowadzili certyfikowany program nauki Usui Reiki dla lekarzy i personelu medycznego japońskiej marynarki wojennej. Uproszczony kurs praktyczny składał się ze stopni Shoden, Chuden i Okuden w wymiarze minimalnym przez pięć dni po 10 godzin zajęć dziennie na każdy z tych stopni czyli Pierwszy Stopień - 50 godzin zajęć, Drugi Stopień (Chuden) - 50 godzin zajęć i Trzeci Stopień (Okuden, Uzdrowiciel) także 50 godzin zajęć. Uproszczony program został dostosowany do możliwości szkoleniowych armii i czasu pracy oficerów marynarki wojennej. Nauczycielski czy mistrzowski stopień Kaiden zawierał trening przez 15 dni po 10 godzin zajęć dziennie czyli 150 godzin zajęć. Przed treningiem Kaiden wymagany był uzupełniający trening przygotowawczy mający na celu uzupełnienie materiału pominiętego na pierwszych trzech stopniach, w tym uznane jako mniej konieczne dla praktyki elementy ezoteryczne, w wymiarze trzy dni po 10 godzin zajęć czyli 30 godzin przygotowania. Tego rodzaju trening Reiki dla marynarki wojennej otrzymał także Chujiro Hayashi w roku 1925, zatem taki powinien być format uproszczony nauczania Usui Reiki.
W sierpniu 1925 roku w czasie zwyczajowego 21-dniowego postu i znów zimą, pod koniec 1925 roku, Mikao Usui Sensei zaczął wyraźnie przeczuwać nadchodzącą śmierć. Ciężko przeżywał także powstanie uproszczonej metody uzdrawiania sformułowanej na potrzeby marynarki wojennej. Miał także wizje zakończenia swojej owocnie spełnionej na Ziemi duchowej misji odnalezienia i odnowienia pradawnego Rei-Ki, co towarzyszyło jego wewnętrznym doświadczeniom już od pierwszego Kensho w 1888 roku. Zebrał zatem wszystko swoje cenne dokumenty i materiały o Reiki, wszystkie notatki z badań i praktyk, pamiętniki i zbiór świętych buddyjskich tekstów. Umieścił także cenne dokumenty i certyfikaty w dużym lakowym pudełku, a następnie wszystkie kufry z książkami oraz cenne dokumenty przekazał Watanabe Sensei, którego uważał za swojego najprzedniejszego studenta i najdroższego przyjaciela oraz powiernika drogocennych tajemnic.
Wielki Mistrz, Soke Usui Mikao Gyoho Sensei znany także jako Roshi Gyohon, odszedł do wielkiego światła japońskich bóstw z początkiem marca 1926 roku, zaledwie trzy miesiące po przekazaniu Watanebe Sensei (synowi swoejgo mistrza Shingon Zen) dokumentów i spraw Reiki Gakkai. Ciało Usui Sensei zostało poddane zwyczajowej buddyjskiej kremacji a jego popioły zostały umieszczone w świątyni w Tokio. Wkrótce po jego śmierci, studenci Gakkai - Stowarzyszenia Reiki w Tokio wznieśli pamiątkowy kamień w Świątyni Saihoji.
Nihon Reiki Gakkai z siedzibą w Tokio corocznie 15 sierpnia celebruje rocznicę urodzin Usui Sensei w poświęconej założycielowi małej świątynce (sanktuarium) jako swoje Święto Rodziny Reiki (Dzień Usui). Z okazji każdej kolejnej rocznicy urodzin Mikao Usui-son, prawdziwi adepci i mistrzowie Reiki podejmują w tym okresie lecznicze posty na samej wodzie z intensywną praktyką metod Reiki, przez okresy 7, 14 lub 21 dni - wzorem ustanowionym przez przykład Mistrza.
Usui Mikao Sensei inicjował w Reiki ponad 2000 osób na Pierwszy Stopień (Shoden) oraz 700 osób na Drugi Stopień (Okuden), a z tego po formalnym założeniu Stowarzyszenia co najmniej 21 osób jako pełnoprawnych i samodzielnych Nauczycieli (Sensei), którzy tworzyli Wspólnotę Usui Reiki oraz Japońską Radę Mistrzów Reiki. Oprócz tego, kilku wybitnych uzdrowicieli ówczesnych czasów zostało przez Usui Mikao Sensei wtajemniczonych w system Reiki, chociaż prowadzili już oni swoje własne szkoły uzdrawiania i leczenia.
Nihon Reiki Gakkai z siedzibą w Tokio corocznie 15 sierpnia celebruje rocznicę urodzin Usui Sensei w poświęconej założycielowi małej świątynce (sanktuarium) jako swoje Święto Rodziny Reiki (Dzień Usui). Z okazji każdej kolejnej rocznicy urodzin Mikao Usui-son, prawdziwi adepci i mistrzowie Reiki podejmują w tym okresie lecznicze posty na samej wodzie z intensywną praktyką metod Reiki, przez okresy 7, 14 lub 21 dni - wzorem ustanowionym przez przykład Mistrza.
Usui Mikao Sensei inicjował w Reiki ponad 2000 osób na Pierwszy Stopień (Shoden) oraz 700 osób na Drugi Stopień (Okuden), a z tego po formalnym założeniu Stowarzyszenia co najmniej 21 osób jako pełnoprawnych i samodzielnych Nauczycieli (Sensei), którzy tworzyli Wspólnotę Usui Reiki oraz Japońską Radę Mistrzów Reiki. Oprócz tego, kilku wybitnych uzdrowicieli ówczesnych czasów zostało przez Usui Mikao Sensei wtajemniczonych w system Reiki, chociaż prowadzili już oni swoje własne szkoły uzdrawiania i leczenia.
W lutym 1927 roku monumentalny pomnik ku czci Soke Mikao Usui-son został ufundowany przez Juzaburo Ushida Sensei oraz japońskie Reiki Gakkai w pobliżu świątyni Saihoji w dystrynkcie Suginami-ku (dawniej Nakano-ku) w Tokio zaraz po jego odejściu (dokładny adres to: 1-4-56 Umesato, Suginami-ku, Tokyo). W marcu 1927 Fuji Usui, syn Mistrza, postawił wielki monument kamienny jako pomnik na grobie rodzinnym.
* Sensei (先生) - Starszy, Urodzony Wcześniej, Nauczyciel, Mentor, Ojciec, Mistrz Nauczyciel, (kor. Suseung-nim, chiń. Shifu, Sifu).
* Sōke (宗家) - Dom Rodzinny, Rodzina, Wielki Mistrz, Mistrz Domu, Mistrz Rodziny, Prezydent.
* Rōshi (老師) - oświecony mistrz Zen, starszy mistrz, doświadczony mistrz, taki, który otrzymał Inka Shōmei - potwierdzenie oświecenia; chińskie: Lǎoshī.
LINKI
Historia Usui Reiki Ryoho:
http://usui-reiki-gakkai-polska.blogspot.com/p/historia-reiki.html
Shugendo - Przebudzenie Mocy Ki:
http://usui-reiki-gakkai-polska.blogspot.com/2015/12/shugendo-przebudzenie-mocy-ki.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz